Oranjekoorts in West-Papoea

Deze hele week komen er in de media beelden voorbij van dolenthousiaste Oranjefans in West-Papoea. De grote vraag: waarom? We belden Indonesië-kenner Daan Goppel, die zich aansloot bij een fanclub, meerijdt met de optochten en beelden schiet van de feestneuzen. Het gesprek moest overigens vooral over voetbal gaan, en geen al te politieke lading krijgen, want in West-Papoea is vrijuit praten niet altijd mogelijk.

"Uitgelaten. Als Nederland hier wint dan gaat er een soort carnavalsoptocht door de straten, een konvooi, maar dan in oranje. Ze rijden door de stad met gigantische vlaggen, motoren zijn keihard aan het ronken, iedereen toetert en danst, en mensen staan aan de kant van de weg te roepen. En dat zal alleen maar groter worden als Nederland verder komt."

"Ik kom veel in Indonesië. Toen ik hier zeven jaar geleden was, net na het WK, vertelde iemand dat alle straten oranje waren gekleurd. Dat verwonderde me, dus ik besloot om tijdens een volgend WK terug te komen. Ik heb contact gezocht met een fanclub en vroeg of ik het WK mocht meebeleven. Dat vonden ze leuk, en ik werd op het vliegveld onthaald als een soort KNVB-official: ze stonden me met honderd man op te wachten, in het oranje, met spandoeken en verentooien op. Nu, tijdens de konvooien, word ik op een fanclubwagen gezet en moet ik als een soort Disney-paradepop naar mensen zwaaien."

"Dat heeft te maken met de geschiedenis van het gebied. West-Papoea was een Nederlandse kolonie. Nederland hield in 1949 het gebied buiten de soevereiniteitsoverdracht aan Indonesië. Ze wilden de bezittingen niet opgeven en hield halsstarrig vast. Tot 1962 voerde Nederland het bewind. 

Het sentiment dat je misschien niet direct met kolonisatie in verband brengt, is dat Papoea’s juist zeggen dankbaar te zijn voor de Nederlandse invloed. Papoea’s vertellen dat het Nederlanders waren die onderwijs en het christelijke geloof brachten, en voetbal introduceerden. Er zijn nog heel wat Nederlandse huizen en mensen met een Nederlandse voornaam als Wilhelmina, Frits of Henk. Ze zeggen dat ze om die redenen een emotionele band voelen met Nederland en voor het Nederlands elftal juichen op het WK. Er zijn trouwens ook veel fans voor Brazilië. Deze fans zeggen dat ze sommige Brazilianen op Papoea’s vinden lijken. En Brazilië speelt natuurlijk erg goed voetbal, dus heb je meer kans op feest."

"Tijdens de Indonesische onafhankelijkheidsoorlog, die duurde van 1947 tot 1949, heeft Nederland gewelddadig opgetreden. De Verenigde Naties hield daarom het Nederlandse bestuur in West-Papoea nauwlettend in de gaten. Misschien heeft Nederland het daarom proberen goed te doen in West-Papoea. Veel Papoea’s zeggen in elk geval een positieve herinnering te hebben aan de Nederlandse tijd."

"Tijdens het WK vinden konvooien in heel Oostelijk Indonesië plaats. In deze periode mag je met vlaggen uit andere landen zwaaien, dus ook de Nederlandse vlag. Het is niet toegestaan om andere vlaggen dan die van voetballende landen te dragen. Soms loopt de ‘euforia bola’, ofwel de voetbaleuforie, hoog op. Maar de supportersvereniging heeft in Manokwari, de hoofdstad van West-Papoea, nauw contact met de lokale politie. Tot nu toe is dat altijd goed gegaan."

"Memphis Depay. Ook Gakpo vinden ze een mooie vent, en Van Dijk is een bekende. De dames vinden Nathan Aké helemaal het einde."