Teun (19) organiseert silent disco's voor ouderen

Ondertussen heeft Teun veel vrienden gemaakt in verpleeghuizen. Tijdens een silent disco leerde hij Kees en zijn vrouw Joke kennen, waarmee hij een warme band ontwikkelde. Kees leed jaren aan dementie en overleed een half jaar geleden. Teun en Joke zien elkaar nog elke maand en hebben een bijzondere vriendschap. Tussenuur gaat met Teun mee op de koffie bij Joke (78).

“Teun, wat ben ik blij om je te zien,” zegt Joke glunderend. Ze kijkt Teun lachend aan en pakt zijn bovenarm stevig vast. Joke geeft gelijk het gevoel voor je te willen zorgen. “Wil je koffie met alles erin? Ga lekker zitten!” Ze zet een bordje met verschillende koekjes op tafel, schuin over elkaar heen gelegd, dakpansgewijs. 

Teun leerde Joke en haar man Kees een paar jaar geleden kennen in het verpleeghuis waar Kees destijds woonde. Joke: “Teun zág Kees echt. Hij maakte een praatje, lachte met hem. Hij had menselijk contact met hem. Vergeleken met hoe verzorgers met Kees omgingen, was het een groot verschil.”

Teun organiseert silent disco’s voor mensen met dementie. “Zij zijn gevoelig voor prikkels. Door koptelefoons worden externe prikkels afgesloten, waardoor de focus écht op de muziek uit hun jongere jaren ligt. Ik dans zelf ook mee en betrek hun families er ook bij. Het is toch geweldig om iemand zo te zien genieten!”

Kees werd erg enthousiast van de silent disco. Joke: “Kees zat in een rolstoel. Hij kon nog wel lopen, maar niet zo goed. Voor zijn ‘veiligheid’ zat hij in die rolstoel. Tijdens de silent disco werd hij zo enthousiast, dat hij zomaar opstond uit zijn rolstoel om te gaan dansen. Dat was erg bijzonder. Ik word er nog emotioneel van als ik eraan terug denk.”

Teun studeert HBO Verpleegkunde en vindt dat de studie creativiteit mist. “Daarmee bedoel ik de creativiteit in hoé je voor ouderen met dementie zorgt. Het gaat niet alleen maar om medisch zorgen, maar ook mensen zich nog mens te laten voelen. Zo ging ik tijdens mijn eerste stage met een man met dementie naar de McDonald's. Hij genoot zo van zo iets kleins, dat ik meer van dat soort momenten wilde creëren.”

Teun: “Ik vind dat sommige mensen die in verpleeghuizen werken heel terughoudend zijn. Er mag niets fout gaan. Zo worden mensen als Kees preventief in een rolstoel gezet. Want stel dat hij valt… Ik ben het daar niet mee eens. Je moet gewoon dingen uitproberen. En ook al gaat er een keer iets mis, hoe erg is dat?"

Joke’s huis zit vol met herinneringen aan Kees. In de hoek van de woonkamer staat een speaker met een kaarsje en een foto van Kees, aan de muur een foto van een bergbeklimmende Kees, Kees op de muismat én op het bureaublad van haar computer. “We zijn altijd heel verliefd gebleven, ondanks zijn dementie,” vertelt Joke.

Natuurlijk is Joke verdrietig dat Kees er niet meer is, maar ze staat wel positief in het leven. Zo staat er Carpe Diem op de gevel van haar huis. Positief zijn is een eigenschap die Joke en Teun allebei bezitten. Teun: “Ik heb een bijzondere band met Joke opgebouwd. Je maakt allebei het overlijden van Kees mee. Als zorgverlener en vrijwilliger stap je dan op een hele bijzondere manier in haar leven en maak je haar heel kwetsbaar mee. Dat schept een band.”

Teun en Joke zien elkaar nog maandelijks. Soms komt hij – net zoals vandaag – op de koffie, de andere keer gaan ze samen wat eten. Tussendoor hebben ze via WhatsApp contact.  

Teun heeft een eigen stichting: sTeun en toeverlaat. Een platform met video’s van persoonlijke verhalen die de veelzijdigheid van de zorg en ouderen laten zien. Zo gaat Teun carnaval vieren met een 92-jarige en gaat hij met brandweerman Jaap (91) terug naar zijn oude werkplek. In de serie KnUS in de BUS praat hij met ouderen over liefde.

Teun is naast zijn werk zo’n twintig uur per week kwijt met vrijwilligerswerk. Hij vindt dat geld beter moet worden besteed in de ouderenzorg. “Er is nu te weinig tijd om iets leuks te doen met een oudere. Dat doe ik nu allemaal in mijn vrije tijd. Als ik werk, heb ik daar weinig tijd voor. Op een avonddienst verzorg ik bijvoorbeeld twaalf mensen met dementie. Dat is hartstikke druk.”

Nu moeten ouderen in veel verpleeghuizen een vergoeding betalen om mee te kunnen doen aan een creatieve middag of een beweeggroep.“Daarnaast moeten familieleden ook nog eens toestemming geven voor de activiteit. Waarom? Laat de keuzes gewoon bij henzelf. Ze zijn nog steeds mens.

"Er wordt heel veel geld uitgegeven aan zorgrobots en allerlei nieuwe technieken, maar als het aan mij ligt moet dat geld naar meer mankracht gaan. Zo kunnen we meer tijd investeren met de ouderen.”

Tekst loopt door onder afbeelding

Teun wil zich de rest van zijn leven inzetten voor de zorg en mensen met dementie. Ik wil mensen met dementie en iedereen daaromheen laten zien dat iemand met dementie ook nog echt mens is. Dat doe ik door mensen te inspireren met mijn video’s. Ook wil ik bij deze mensen oproepen om ook een silent disco voor ouderen te organiseren. “Als je geen commercieel belang hebt, kun je de set kosteloos bij mij ophalen. Stuur dan een mailtje naar teun@s-teun.nl.”

Teun en Joke zijn weer bijgepraat. Joke vraagt of Teun nog een eierkoek wil voor onderweg, maar dat hoeft niet. Teun is een stuk langer dan Joke en bukt een beetje om haar drie kussen te geven. Ze houdt hem stevig vast. “Houdoe jongen.” Joke loopt mee tot aan Teuns auto. Ze zwaait totdat Teuns auto niet meer te zien is.

Teun is genomineerd voor de Young Impact Award in de categorie Health. Hij neemt het op tegen Karima El Bakkali (21 jaar, richtte een community op voor vrouwen met ondergewicht) en Mitzi Langenberg & Evi Kee (20 en 18 jaar, organiseren festival over psychische gezondheid).

Bekijk de genomineerden-video’s hieronder.  Stemmen kan nog tot 29 mei.