Luisteren naar een doodswens

Blijven leven na een euthanasieverzoek

De dochter van Riekie kampt al tien jaar met ernstige psychische problemen. Ze doet meerdere suïcidepogingen. Het gesprek over euthanasie met een psychiater die daarvoor openstaat, is het kantelpunt in de doodswens van haar dochter. Riekie wil dat er veel meer wordt gepraat over een doodwens en euthanasie. “Om door te gaan met je leven moet er een plekje zijn voor de dood.”

Myrthe Buitenhuis en Rosalyn Saab

Denk jij aan zelfdoding? Neem 24/7 gratis en anoniem contact op met 113 Zelfmoordpreventie via 0800-0113 of chat op 113.nl.

“[Na weer een heftige suïcidepoging] realiseerde ik me: wie ben ik om mijn dochter hier in het leven te houden als het leven voor haar zo zwaar is?” 

Hoe is het als je kind tegen je zegt dat ze een doodswens heeft en hier niet meer wil zijn?

“Ik kan me het eerste euthanasiegesprek nog goed herinneren. Ik had echt zoiets van: hoe dan? Hoe kan ik hier met haar over praten? Ik vond het toen het allermoeilijkste gesprek dat ik ooit heb kunnen voeren. Achteraf vind ik het het allermooiste gesprek wat ik ooit gevoerd heb.”

Riekie gaat op zoek naar een psychiater die wel mee wil denken over euthanasie. Wat maakt dat je die stap zet als ouder?

“Ik zag hoe erg zij leed en hoe zwaar en onmogelijk het leven voor haar was. En dat gun je je kind gewoon niet. Je zorgt in alle opzichten voor je kind. Waarom zou je hier dan niet naar luisteren? 

De dochter van Riekie wordt uiteindelijk geholpen met de aanmelding bij het Expertisecentrum Euthanasie. Het verzoek zal daar dan worden beoordeeld. Ze staat daarvoor anderhalf jaar op een wachtlijst. 

“Heel langzaam gaf dit ruimte: als ik toch zo lang moet wachten, ga ik kijken of er nog een behandeling is. Samen met haar hulphondje lukte het om het tij te keren. Op haar verjaardag zei ze: dit wordt mijn eerste verjaardag en niet mijn laatste. Ze heeft haar traject beëindigd en zit nu verder in behandeling.” 

“Ik weet zeker dat als wij niet naar haar waren gaan luisteren, ze er niet meer was geweest.”

“Om door te gaan met je leven moet er een plekje zijn voor de dood. Er moet ruimte zijn voor de dood. Die ruimte is er alleen maar als je het gesprek aangaat. Dat is eng want je wil achteraf ook niet het gevoel hebben dat je je eigen kind de dood in heb gejaagd. Dat is een hele dunne lijn.”

In media zou hier volgens Riekie ook meer over gepraat moeten worden. Ze mist verhalen over mensen die willen blijven leven na een euthanasieverzoek. 

“Vooral ervaringsverhalen van jongeren zoals mijn dochter die met een euthanasietraject stoppen. Ik weet dat ze er zijn en dat er veel schaamte is. Ik vind dat mijn dochter zich niet hoeft te schamen. Ik vind dat ze trots op zichzelf mag zijn. Ze kiest haar eigen pad en dit is daar onderdeel van geweest.”

Riekie heeft met een aantal anderen een website opgezet om ouders te helpen om het gesprek aan te gaan over de doodswens van hun kind.

 

Denk jij aan zelfdoding? Neem 24/7 gratis en anoniem contact op met 113 Zelfmoordpreventie via 0800-0113 of chat op 113.nl.

 

Meer Medialogica