“Heel langzaam gaf dit ruimte: als ik toch zo lang moet wachten, ga ik kijken of er nog een behandeling is. Samen met haar hulphondje lukte het om het tij te keren. Op haar verjaardag zei ze: dit wordt mijn eerste verjaardag en niet mijn laatste. Ze heeft haar traject beëindigd en zit nu verder in behandeling.”
“Ik weet zeker dat als wij niet naar haar waren gaan luisteren, ze er niet meer was geweest.”
“Om door te gaan met je leven moet er een plekje zijn voor de dood. Er moet ruimte zijn voor de dood. Die ruimte is er alleen maar als je het gesprek aangaat. Dat is eng want je wil achteraf ook niet het gevoel hebben dat je je eigen kind de dood in heb gejaagd. Dat is een hele dunne lijn.”