'We passen voor plofklassen', 'Geen tijd voor een goede leus', 'Geef met spoed de juf weer moed'. Zomaar wat borden tijdens de landelijke staking op 15 maart. Van basisschool tot universiteit: 40.000 man stond op het Malieveld. Dit zijn hun verhalen.
'Ik werk in het mbo, maar ik ben hier eigenlijk voor het basisonderwijs. Daar is echt een ontzettende werkdruk. Ik heb zelf eerst in het basisonderwijs gewerkt, en toen ik naar het mbo ging, kreeg ik opeens meer betaald. Dat vind ik echt onterecht.
'In het mbo mogen er ook veranderingen komen. Ik zou minder lesuren willen, zodat er meer tijd is om het met collega’s over het onderwijs te hebben. Zorgen dat lessen op elkaar afgestemd worden, en dat de kwaliteit van de lessen beter wordt.'
'Ik ben een zij-instromer sinds een aantal weken. Dus ik sta nu ook voor de klas op een basisschool. En ik ben hier eigenlijk niet per se om ergens voor te strijden, maar vooral uit interesse. Als zij-instromer is het namelijk allemaal wél vrij goed geregeld. Ik ben dus vooral geïnteresseerd om te zien hoe zo’n staking gaat. Want er gaan er nog meer komen.'
Links op de foto:
'Dit is een mooi contrast: oud en jong. Wij zijn collega's en werken als leraren op een basisschool. Ik maak mij zorgen over wie mij op gaat volgen en de kinderen goed onderwijs kan geven.
'Het vak moet weer gewaardeerd worden, aantrekkelijk worden. Dat is het nu niet. Je ziet dat zelfs met mensen die net zijn begonnen. Ook zij hebben door dat er in andere beroepen minder werkdruk is en dat ze daar beter betaald krijgen.'
Rechts op de foto:
'Ik werk nu net een jaar als basisschooldocent. Je merkt het tekort echt. Veel klassen hebben bijna geen vaste docent voor de klas, omdat er steeds weer een tekort opgevangen moet worden. Dat is niet goed voor de kinderen. Zij hebben juist structuur nodig.'
'Het onderwijs wordt tekort gedaan. Ik werk in het voortgezet onderwijs, binnen een leidinggevende functie. Ik zie dat de voorzieningen tekort schieten.
'Er waren vijftig reductie-uren afgedwongen, dus dat betekent dat leraren per week één uur minder kunnen werken. Maar is geen geld vrijgekomen om dat te bekostigen.
'Ik werk nu al veertig jaar in het onderwijs, en ik heb gemerkt dat het onderwijs altijd een beetje het ondergeschoven kindje is. Maar nu kunnen we niet eens alles fatsoenlijk draaiende houden.'
Tekst gaat verder onder de banner
Moeder van het jongetje op de foto:
'Ik ben hier eigenlijk in een soort dubbelrol. Ik ben hier als moeder, en als onderwijsassistent.
'Als onderwijsassistent probeer ik de werkdruk te verlagen. Maar de klassen zijn gigantisch. En ik zie dat mijn collega’s ook echt hard moeten werken. Ook bij ziekte. Ze staan dan ziek voor de klas, omdat er niemand is die het op kan vangen.
'Ik ben tien jaar in het buitenland opgegroeid. En daar is het helemaal niet zo vanzelfsprekend dat er vijf dagen per week, heel het jaar door, onderwijs is. Hier is dat wel vanzelfsprekend, en daar mogen we ook trots op zijn. Ik hoop dat met deze staking men inziet dat er wel echt iets aan de hand is.'
'Ik ben een natuurkundedocent op het voortgezet onderwijs. Deze staking is echt nodig. Er is zoveel aan de hand. Volle klassen, geen opvang bij ziekte. Er zijn echt investeringen nodig.
'En ik snap dat die investeringen minder werden toen we door een crisis gingen, maar die crisis is nu allang voorbij. En ik zie daar in het onderwijs niks van terug. Ook wij willen meegenomen worden in voordelen die er nu zijn na de crisis.'
'Ik ben een basisschoolleraar in Rotterdam. Ik geef les aan groep 8. Ik ben vandaag op het Malieveld om een statement te maken naar de politiek.
'Dat de politiek echt gaat beseffen dat wat wij doen belangrijk is. Het gaat in de discussie veel om een hoge werkdruk, of salarisverschillen. Maar het gaat mij er vooral om dat mensen beseffen dat wij aan de toekomst van Nederland werken.'
Jongen links op de foto:
'Wij zijn hier voor zowel de docenten in het HBO, als voor het huidige onderwijsbeleid. We zijn het daar niet mee eens. Het kunnen studeren wordt nu bijna een soort luxe, door het leenstelsel. Studeren zou toegankelijk moeten zijn. We zitten nu op een punt waar we dat wellicht kwijtraken. Gaan we wel of niet investeren?
'We komen uit Groningen. Maar we willen hier bij zijn, want het gaat over de toekomst. Niet iedereen deelt onze mening, of zien niet de noodzaak. Daarom zijn wij juist wel gekomen om een tegengeluid te geven.'