“Toen ik begon met de serie wist ik nog niet of de verwachtingen die ik had waargemaakt zouden worden. Ik hoopte vooral dat de mensen die we filmden voldoende sprekend waren om een zesdelige serie mee te maken. Ik wilde geen statische film maken over eenzaamheid, daarom draait 'We zien ons' vooral om de strijd tegen eenzaamheid, want daar zit beweging in.
In het proces probeer je vaak een voorstelling te maken van wat er gaat gebeuren, maar er kwam tijdens de draaiperiode vaak veel meer uit dan we hadden verwacht. Elke keer kregen we weer een extra cadeau, op die momenten zelf was dat vaak ongelofelijk.
Zoals in aflevering 1. Daar probeerde ik in de introductie van de hoofdpersonen gelijk te laten zien waar hun verhaal over gaat. Bij voetbalcoach Otto is er het moment dat hij begint met trainen, maar dat er een cijferslot op de goal zit. Uiteindelijk komt iemand van het bestuur om het open te maken, een beeld dat symbool staat voor de tegenwerking die hij van het bestuur ontvangt.
Dan was er de scène met Gerrit die spullen uitlaadt voor zijn tweedehandswinkel en erachter komt dat iemand een urn met inhoud heeft meegegeven. Dat soort symboliek kan je bijna niet bedenken. Wat dat betreft werden mijn verwachtingen elke draaidag overtroffen.”