Ondergronds Bovengronds

We ontmoeten kastelein en moederfiguur Daisy, oud-mijnwerker Fer en Gerrit, eigenaar van een kwakkelende zaak in tweedehands spullen. En we maken kennis met de rusteloze, jonge Alyza, die besluit haar geliefde Lindenheuvel te verlaten.

Gedurende een jaar volgt filmmaker Deborah van Dam voor Human  de lotgevallen van de bewoners van Lindenheuvel, een wijk in het Limburgse Geleen. Het resultaat is een documentair feuilleton van zes afleveringen over een wijk, waar behalve de mijn nu ook de kerk en het traditionele verenigingsleven dreigen te verdwijnen. 

Lindenheuvel, of 'Lentjheuvel' zoals de mensen hier zeggen, probeert het tij te keren. Met als sociaal middelpunt kastelein Daisy, die in haar café de rol van de biecht overneemt van de kerk.

Tien procent van alle Nederlanders ervaart sterke gevoelens van eenzaamheid. In de wijk Lindenheuvel ligt dat percentage op twintig procent. In de Geleense wijk Lindenheuvel is echter nog iets anders aan de hand. Zowel de sociale cohesie als eenzaamheid scoren opvallend genoeg bovengemiddeld hoog. Hoe kan dat?

Dit contrast vormt het uitgangspunt voor deze serie. Vanuit de markante oude mijnwerkerswijk laten we licht schijnen op één van de grootste uitdagingen van onze tijd: de strijd tegen vereenzaming. In We zien ons ligt de focus niet op de eenzamen, maar juist op diegenen die op wat voor manier dan ook de strijd aangaan met het groeiende probleem van eenzaamheid. Tegelijkertijd zien we hoe burgers met elkaar omgaan in een steeds veranderende maatschappij.

Gedurende een jaar volgen we een aantal inwoners van Lentjheuvel. In zes afleveringen worden we deelgenoot van hun leven en strijd. We zien ons toont de veerkracht van de inwoners van Lindenheuvel. We zien hoe zij de zich terugtrekkende overheid en het wegvallen van traditionele netwerken als kerk en werk trachten op te vangen.