Sheila Oroschin is moeder van Alex, een jongen met het Coffin-Siris syndroom. Op zoek naar de mogelijkheden voor Alex, kwam Sheila erachter dat het zorgsysteem vooral gericht is op wat mensen met een beperking niet kunnen. Daar bracht zij verandering in.

Vijfentwintig jaar geleden werd Alex geboren met een spierslapte. Hij was tot zijn vijftiende incontinent, kan slecht zien, niet lezen en schrijven en leeft veelal in zijn eigen wereld. “Gaandeweg heb ik ontdekt dat mijn zoon verworden is tot een barcode, een onderdeel van een zorgsysteem waar het verdienmodel centraal staat. Maar dat systeem hebben wij zelf bedacht en we zijn zelf verantwoordelijk. Dus we moeten niet wijzen, we moeten doen.”

Alex ging naar speciaal onderwijs. Op zijn zestiende is Sheila gaan kijken hoe zijn leven eruit komt te zien als hij zijn veilige haven moet verlaten. Ze ging op bezoek bij een dagbestedingsproject en begeleid wonen projecten. “Overal was de rode draad: wat kan iemand met een beperking niet? Op het ‘niet kunnen’ zijn mensen voorbereid, want daar hebben we allerlei hulppakketten voor. Ik was juist op zoek naar plekken die zouden kijken naar de dingen die Alex wel kan en waar hij in zou kunnen groeien. Zo’n plek vonden we niet.”

Sheila gaf niet op en ging aan de slag. De Masters werd geboren, een beweging die het mogelijk maakt voor iedereen om op basis van talent en vermogen gelijkwaardig deel te nemen aan de maatschappij. “Iedereen is meesterlijk op zijn eigen manier. Met z’n allen zijn we naar het Franciscusoord gereden, de school in Limburg waar Alex naartoe is gegaan. We haalden acht leerlingen op en zijn teruggegaan naar een bruisend stadsdeel in Maastricht, Wyck. Hier hebben we onze eerste ontmoetingsplek gecreëerd in een leegstaand pand. We hebben allerlei diensten aangeboden. Bijvoorbeeld een boodschappen service.”

Daarnaast heeft Sheila aangeklopt bij ontwikkelaars en hun gevraagd wat zij doen aan maatschappelijk betrokken ondernemen en welke mogelijkheden zij bieden. “Dat bleken ze erg eng te vinden. Ik zei: Wat nou als wij mensen begeleiden en bij jullie brengen, en jullie geven ze op basis van vertrouwen de kans om hun talenten te ontdekken, benutten en ontwikkelen?”

“Dat bleek een groot succes. In acht jaar tijd is de Masters een beweging geworden die de overheid, bedrijven en instellingen inspireert om samen het lef te hebben om anders te organiseren, namelijk door de mens met de hulpvraag centraal te stellen en niet het systeem. De beweging verbindt en verenigt gelijkgestemden veranderaars om samen te werken aan een mooiere wereld. Ook voor toekomstige generaties. We zetten iedere dag heel kleine stapjes met soms grote gevolgen. Met het besef dat we het alleen samen zelf kunnen.”