De moeders van zowel Hugo Borst als Adelheid Roosen stierven aan volksziekte nummer één: dementie. Sindsdien maken Adelheid en Hugo zich hard voor een menswaardige omgang met deze ziekte. In deze nieuwe serie onderzoeken Adelheid en Hugo hoe je je zo goed mogelijk kunt voorbereiden op de dood. Hoe weet je wat gezegd moet worden als het einde nadert? En wat is eigenlijk een 'goede dood'?
Hoe bespreek je delicate kwesties als het einde in zicht is?
Adelheid en Hugo proberen op hun eigen manier ruimte te scheppen om dit samen met de hoofdpersonen uit deze serie aan te snijden: hoe krijg je het voor elkaar om 'goed' te sterven? Zó dat zoveel mogelijk gezegd is en er zo weinig mogelijk meer dwarszit. Dat er niet een mijnenveld aan onbesproken kwesties blijft liggen.
Het is onvoorstelbaar dat iemand die op reis naar Griekenland gaat zich niet oriënteert met een reisgids, een landkaart. Maar op de ultieme reis, de laatste reis van je leven, daarop bereidt bijna niemand zich voor, men gaat op een reis zonder gids, zonder landkaart.
In de eerste aflevering van Roosen & Borst haalt Hugo in gesprek met Adelheid de Vlaamse rouwdeskundige Manu Keirse aan. Het citaat vormt het uitgangspunt voor hun nieuwe onderzoek.
Adelheid en Hugo reizen dit keer het hele land door, van Drenthe tot Papendrecht. Ze volgen onder andere drie zussen en een broer die jarenlang geleden hebben onder de tirannie van hun vader Frits, die dementie heeft en aan het eind van zijn leven is, nog steeds maar niet heeft uitgesproken wat ze zo graag van hem zouden horen. Hoe kwetsbaar dat ultieme gesprek is zien we als Adelheid Henk Blanken en zijn dochter Nina spreekt. Wat raak je niet meer aan, wat wel?
Hugo spiegelt zich aan Chrisje Comvalius die, welbespraakt als ze is, zich tot op het allerlaatst samen met haar naasten zo goed mogelijk op de dood voorbereidt. Maar wat te doen als je geliefden zoals Conny, Roel en Franc pijnlijk en ontroerend in de serie laten zien, steeds minder de woorden hebben om hun wensen kenbaar te maken en het gesprek te voeren? Of de moeder van Mihri, die helemaal niets meer zegt?
Eerdere series van Roosen & Borst
Over Roosen & Borst seizoen 2022
Bij afscheid hoort rouw. Maar wanneer begin je daar dan mee, met dat rouwen? En hoe doe je dat dan bij een ziekte die zo stiekem en vaak onverwachts je leven binnensluipt en meestal lang duurt? En wat betekent dat dan voor degenen die afscheid moeten nemen van jou? In het eerste seizoen van Roosen & Borst ligt de nadruk op afscheid nemen. Want vanaf het moment dat je de diagnose krijgt, is je leven een groot en langgerekt afscheid. Waarbij je elke keer afscheid neemt van wéer iets anders: van je dromen, van wie je was, van je geliefden, en uiteindelijk van het leven zelf.
Over In De Leeuwenhoek en Thuis op Zuid
Adelheid Roosen en Hugo Borst hebben in twee eerdere series de wereld van dementie onderzocht: In De Leeuwenhoek (2018) werd een zoektocht in een verpleeghuis naar menselijke zorg bij dementie. In Thuis op Zuid (2020) onderzochten ze hoe het mensen met dementie vergaat nu zij langer thuis wonen.
Dementie, een volksziekte
In Nederland hebben ca. 290.000 mensen dementie. De meest voorkomende vorm van dementie is de ziekte van Alzheimer.
Anders dan veelal wordt gedacht woont zeventig procent van de dementie patiënten gewoon thuis. Volgens artsen en onderzoekers is dementie de volksziekte met de hoogste ziektelast voor de patiënt. Ook naasten met mantelzorgtaken zijn veelal overbelast door de impact van de ziekte. Gemiddeld leven mensen 6,5 jaar met dementie.
Bron: Alzheimer Nederland
Roosen & Borst is een documentaireserie van HUMAN, in coproductie met Tomtit Film en geregisseerd door Maaike de Gruyter. Dit programma is mede mogelijk gemaakt door Alzheimer Nederland.