Over Kleur gesproken 2021

De makers nemen geen blad voor de mond, maar wisselen respectvol ervaringen uit over wat ze zien en zelf meemaken. Het doel van de gesprekken is van elkaar leren. Bovendien stellen ze zich de vraag wat ze samen kunnen doen om dat wat niet klopt, of uit balans is, te veranderen. Kortom: hoe kan het beter en eerlijker in de Nederlandse televisie- en filmindustrie?

Vanaf 24 september wordt elke dag een video gelanceerd, waarin twee makers uit dezelfde sector tegenover elkaar plaatsnemen:

Wat is eigenlijk je rol als maker om verandering in het medialandschap aan te brengen? Het is de eerste vraag die theatermaker, scenarist en actrice Fadua El Akchaoui opwerpt in haar gesprek met regisseur Anne de Clercq. Samen proberen ze te achterhalen waarom men in de filmwereld vaak nog zo bang is om echt te veranderen. Waar El Akchaoui vertelt dat ze bang is dat het al gauw te veel is als ze het heeft over diversiteit, vertelt De Clercq dat ze bij het vormen van crews moediger wil zijn om mensen buiten haar eigen kring te vragen. En welke rol speelt diversiteit eigenlijk bij het casten?

El Akchaoui speelde in verschillende voorstellingen zoals Melk & Dadels, Bange Rebel en haar solo Wrak. Ze schreef mee aan de film Meskina en schrijft momenteel aan meerdere films en series. De Clercq regisseerde onder andere de documentaire Snelle: Zonder Jas Naar Buiten, de tv-serie Soof en films als Tessa, Hallo Bungalow en Jack.

Natuurlijk voelt actrice Khadija El Kharraz Alami zich niet 'de ander'. Toch kan ze na tien jaar in het vak op één hand tellen wat voor soort rollen ze heeft en lijkt het voor haar bepaald waar ze het over mag hebben. Dat is wel anders bij haar leeftijdsgenoot en collega Hannah Hoekstra, die ook erkent dat tot op heden niet kleurloos werd gecast en dat het tijd is voor witte acteurs zoals zij om hun verantwoordelijkheid te nemen.

Hoekstra brak in 2012 door met haar titelrol in de speelfilm Hemel, waarvoor ze een Gouden Kalf ontving. Die kreeg ze ook voor haar rol in De Helleveeg. Ze speelde in de toneelvoorstelling People, Places & Things en is binnenkort te zien in Mijn Vader is een Vliegtuig. El Kharraz Alami speelde in Penoza, Melk & Dadels en haar geprezen solovoorstelling Nu ben ik Medea, waarmee ze meerdere prijzen wint.

Niet zelden hoor je geluiden in de samenleving dat je tegenwoordig 'niks meer mag zeggen'. Cancelcultuur en overgevoeligheid zijn aan de orde van de dag, klinkt er dan. Malou Gorter en Raoul Heertje gaan hierover in gesprek en vragen zich af of je over alles grappen mag maken, ook als dit mensen in een samenleving kwetst. Waar ligt dan eigenlijk de verantwoordelijkheid?

Gorter speelde vele hoofdrollen in toneelstukken als Crash, Don Juan en Hamlet, en was te zien in films als Leef! en series als Oogappels en Mocro Maffia. Heertje is tekstschrijver en stand-up comedian, en medeoprichter van Comedy Train. Ook was hij teamcaptain in het satirische programma Dit was het Nieuws en schreef hij het boek Mark Rutte is Lesbisch.

Scenarioschrijvers Amira Duynhouwer en Matthijs Bockting vragen zich af of een diversiteitsquotum een goed idee is om ook andere verhalen en perspectieven te belichten in de Nederlandse filmindustrie. Bockting vraagt zich af of een roep om diversiteit niet vooral een roep om meer kleur is. Terwijl Duynhouwer beseft dat wanneer de samenstelling van beleidsbepalers niet verandert, het systeem in tact blijft. 

Amira is geboren in Kenya en woonde in Texas. Klasse, afkomst en relaties zijn belangrijke thema’s in haar verhalen. Ze schreef mee aan Nadya, schreef en regisseerde de korte film Hij, zij, jij en ik en werkte mee aan De Slet van 6 VWO. Matthijs is opgeleid aan de HKU en de Filmacademie en begeleidde als script reader onder andere De Boskampi’s en De Dirigent. Hij schreef mee aan Hoe het zo kwam dat de Ramenlapper Hoogtevrees kreeg, Bankier van het Verzet en Ares.

Het is toch gewoon een grapje dat make-up artiest Joan Tjon a Hie vijftien jaar lang 'loempia' werd genoemd? Lang vatte ze het zelf ook op als iets onschuldigs, in het leven geroepen door iemand die ze verder hartstikke waardeert. Waarom ziet ze dat nu anders? En waarom krijgt de witte acteur wel een hele behandeling van zijn of haar kapsel, maar krijgt iemand met black hair niet diezelfde aandacht, alleen maar omdat de make-up-artiest er geen ervaring mee heeft, vraagt Trudy Buren zich af. Wordt omgang met verschillend haar onderwezen op de opleiding? En hoe zit het überhaupt met de bewustwording op de set?

Buren zit al ruim drie decennia in het vak en stond met haar make-upbus op de sets van onder andere Baantjer, Cloaca, Ik omhels je met 1000 Armen, De Heineken Ontvoering en ’t Schaep met de 5 Pooten. Tjon a Hie is net zo door de wol geverfd en heeft ook een bus die ze parkeerde op de sets van onder andere Mariken, Moordwijven, Sonny Boy, De Helleveeg en De Kuthoer.

Initiatiefnemer van deze serie is KLEUR, een initiatief dat de inclusiviteit van makers van kleur in de Nederlandse audiovisuele sector wil versnellen. Over Kleur gesproken is geïnspireerd op de bekende YouTube-serie Uncomfortable Conversations with a Black Man van Emmanuel Acho, die zwarte en witte Amerikanen met elkaar in dialoog laat gaan over discriminatie en racisme.

Over Kleur gesproken is een serie van HUMAN in samenwerking met KLEUR en het Nederlands Film Festival. Vanaf 24 september wordt dagelijks een nieuwe aflevering gelanceerd op het YouTube-kanaal van NFF. Vanaf 24 september zijn alle gesprekken ook te zien op NPO Start.