Het volledige project van het liberalisme berust op een zeer serieuze fout. En tegelijk breidt het idee zich verder en verder uit en promoot het haar destructieve agenda wereldwijd. Het liberalisme is de enige ideologie van de moderniteit die overeind bleef na de val van het fascisme en het communisme. Het doet zich voor als het universele resultaat van de moderniteit. En daarmee laat het liberalisme zijn totalitaire aard zien.
Vergeleken met expliciet totalitaire systemen zoals dat facisme en communisme, leek het liberalisme niet totalitair. Maar nu het systeem geen formele vijanden meer heeft, ben je alleen nog 'vrij' om liberaal te zijn. Maar daarin schuilt geen vrijheid, want in werkelijkheid is er geen andere keuze dan het liberalisme. De Brits-Oostenrijkse filosoof Karl Popper suggereert met zijn beroemde werk The Open Society and its Enemies dat dat wel zo is: er is de open samenleving, en er zijn haar vijanden. Maar zodra je geclassificeerd wordt als de vijand van de open samenleving, ben je gedoemd. Dan ben je klaar.
Ik ben een vijand van de open samenleving. Dat concept is totalitair, onjuist en verdorven. Er bestaat niet zoiets als een universeel systeem van waarden. Er is niets universeels aan de mensheid, een gedeelde menselijkheid bestaat niet: dat is hooguit de westerse projectie van wat mensheid is, die aan alle andere samenlevingen wordt opgedrongen. We vragen de Russen niet naar hunbelangrijkste waarden. We vragen het moslims niet, we vragen het Chinezen niet. We weten het antwoord al op de vraag wat universele menselijkheid is: mensenrechten, individualisme, liberale democratie, en de vrije markt.
Toch is dat geen menselijkheid, omdat echte menselijkheid opgebouwd is uit verschillende menselijkheden. Uit verschillende beschavingen met hun eigen waardesystemen. Deze zouden deels kunnen overlappen, maar dat is niet noodzakelijk. Ze zijn volledig verschillend van elkaar, met hun eigen voorwaarden, hun eigen werelden, hun eigen concepten. En om een dialoog of polyloog (meerstemmigheid) tot stand te brengen, moeten we luisteren naar al deze verschillende stemmen, uit alle samenlevingen, groot en klein. Want Chinese grootmachten, wereldreligies en kleine volksstammen hebben allen hun eigen visies op wat goed en slecht is, wat de mens is, wat god is, wat tijd is en wat het leven is.
Neem de vraag naar wat de mens is. Het liberalisme is er volledig van overtuigd dat de mens individueel is en dat iedereen dat zou moeten erkennen. In Rusland zien we dat anders. Hier is de mens een veel collectiever wezen. In Rusland ben ik geen mens. Ik ben een deel van een mens. Ik ben een individu, maar ik ben niet zelfvoorzienend. Ik ben slechts onderdeel van een groter geheel. Ik zou niet vrij kunnen zijn van mijn cultuur, mijn volk is niet vrij. Want ik ben onderdeel van mijn volk, ik ben een deel van de samenleving. De mensheid is niet iets wat Russen voor lief nemen, het is een soort opdracht die we moeten volbrengen. Het is een doel om naar te streven.
De belangrijkste fout van liberalen is dat zij denken dat het gedoemde proces van technische vooruitgang een soort lotsbestemming is. Zij zien het als onomkeerbaar. Maar voor ons is het een keuze, het is een pad dat je kunt kiezen te bewandelen. Je kunt moderniteit kiezen, en je kunt traditie kiezen. Je kunt kiezen voor globalisering, of voor pluralistische samenlevingen. Dus je kunt kiezen om te veranderen, of om te blijven en je identiteit te bewaren. Liberalen doen alsof technische ontwikkelingen en sociale vooruitgang onontkoombaar zijn.
Het is zowel een keuze als een strijd, want als je iets accepteert ontken je de mogelijkheid tot het tegenovergestelde. Globalisering is niet onschuldig, maar dringt zich op. Het is macht. Het is de expansie van technologie, maar ook de wereldwijde verspreiding van epistemologie, van een culturele en ideologische set van praktijken en ideeën. En deze waarden en concepten staan je niet vrij om wel of niet te accepteren. Globalisering gaat gepaard met druk.
Mijn strijd is geen gevecht tegen het Westen, maar tegen de pretentie van universalisme die het Westen uitdraagt. Dat is het fundamentele probleem, het imperialisme. Het is tegen het nieuwe soort westers kolonialisme. En niet alleen Rusland verzet zich tegen globalisering. Als de helft van de Amerikaanse bevolking stemt voor iemand die globalisering bekritiseert in de Verenigde Staten en deze persoon tot president verkiest, is dat een teken dat we niet alleen zijn. Dat is heel goed nieuws. De populistische beweging groeit, niet alleen van rechts, maar ook van links. Dat is heel belangrijk.
Corbyn in Groot-Brittanië, Syriza in Griekenland en de Vijf Sterren beweging in Italië representeren links populisme. Dus er is kritiek op liberale globalisatie, zowel van rechts als van links. Islamitische landen delen de kritiek, het moderne China verzet zich en ook India en andere landen verzetten zich. Dus we zijn niet alleen. Het merendeel van de mensheid staat in de verdedigingslinie tegen liberalisme en liberale globalisering.