'Ik hou van de gekkigheid van Metropolis'

"In 2009 was ik middels een beurs drie maanden aan het werk bij Radio Nederland," vertelt Carren van achter haar computer in Kenia. "Op een dag kwam iemand langs die over Metropolis vertelde. Hij liet wat reportages zien en vroeg wie interesse had om onderdeel te worden van het Metropolis-netwerk. Ik was meteen verkocht, en sindsdien werk ik voor Metropolis!"

"Behalve mijn werk voor Metropolis, geef ik les via de Deutsche Welle Akademie. Daar leren we journalistieke vaardigheden aan mensen van radiostations en tv-zenders. Zoals verslag doen over bepaalde onderwerpen, zoals gender en mensenrechten. We geven online les, want de zenders zitten door heel Kenia. Daarnaast werk ik voor de overheid, waar ik verantwoordelijk ben voor de communicatie. Ik ben als een brug tussen de overheid en de bevolking. Want het is uiteraard belangrijk dat de overheid kan communiceren met de mensen en andersom, dat de vragen of zorgen van mensen bij de overheid terechtkomen."

"Een ander verhaal dat een grote indruk op me heeft gemaakt, is over een vrouw die als werk poep inzamelde. Ze verdiende er haast niks mee, een shilling per zakje, ongeveer een eurocent. Op een goede dag kwam ze dan aan zo’n 2,50 euro. Dat maakte me zo verdrietig. Maar zij was blij en dankbaar. Dat was zo inspirerend, iedereen moppert wel eens over zijn werk, maar dat zij in zulke omstandigheden vrolijk bleef, vond ik echt bijzonder. Samen met wat vrienden heb ik geld bijeengelegd zodat zij een eigen zaakje kon beginnen. Dat heeft ze nog steeds, en we zijn nog steeds vrienden."

"Om goede verhalen te vinden heb je een goed netwerk nodig. Dat heb ik. En je moet zelf ook all over the place zijn. Altijd je oren en ogen open hebben. Verhalen zijn overal, ik ben altijd op zoek. Zelfs mijn cameraman is wel eens verbaasd over wat ik allemaal vind. ‘Hoe heb je DAT nou weer gevonden?’ Ik let op wat op tv en sociale media als Facebook en TikTok voorbijkomt. Of ik vraag rond. Toen Metropolis een aflevering wilde maken over masturbatie - niet bepaald een onderwerp waarover in Kenia makkelijk gepraat wordt - heb ik via WhatsApp mensen gevraagd of ze iemand kenden die verslaafd was aan masturbatie. Dat was superraar.

Ik hou van verhalen filmen. Het is altijd interessant, maar kan ook uitdagend zijn. Dan heb ik afgesproken om met iemand te filmen en dan blijkt die persoon niet thuis of haakt ter plekke af. Dan moet ik op zoek naar een nieuw verhaal. Ook als ik de indruk heb dat iemand liegt, stop ik meteen met filmen. Daar kan ik echt niet tegen. 

De omstandigheden zijn soms uitdagend. Ik ben wel eens met de auto vast komen te zitten in de modder en een andere keer was nergens een herberg of hotel te vinden en moesten we buiten slapen. Maar ja, die onvoorspelbaarheid maakt het werk ook heel leuk. Door te reizen wordt je wereld groter, ook door de mensen die je ontmoet. Ik was een keer filmen bij de Turkana, een bevolkingsgroep die graag alles samen doet. Samen eten, samen dansen, samen slapen. Dus je komt daar voor één verhaal, maar krijgt met het hele dorp te maken. Heerlijk om je daar in onder te dompelen. Maar een verhaal is soms ook zo verdrietig, dat ik me in het donker moet afwenden zodat de persoon die ik aan het filmen ben mijn tranen niet ziet."

"De gekkigheid! Metropolis is anders, open en verwelkomend. Veel Afrikaanse samenlevingen zijn heel gesloten. Over veel onderwerpen kun je niet openlijk praten, zoals seksualiteit of masturbatie, dat is taboe. Verder vind ik het ook erg leuk dat ik zoveel mensen ontmoet door dit werk. Jammer dat niet alle verhalen de uitzending van Metropolis halen, maar ik snap ook wel dat de zendtijd nou eenmaal beperkt is. Maar er zijn nog zoveel verhalen die verteld moeten worden!"

In Metropolis zie je de wereld door de ogen van lokale journalisten, zoals Carren. Kijk vanaf 5 september elke zondag rond 21:10 uur naar Metropolis op NPO 2 en blijf op de hoogte via onze Nieuwsbrief.