In België gaan media wezenlijk anders om met extreme geluiden binnen het publieke debat. De Franstalige media ondertekenden zelfs een formeel cordon sanitair médiatique. Daarin staat dat ondemocratische geluiden niet live aan het woord worden gelaten. Populistische politici worden niet uitgenodigd aan de talkshowtafels of live geïnterviewd. Hetzelfde geldt voor mensen die complottheorieën verspreiden of die met leugens ageren tegen de coronamaatregelen of vaccinaties. Hun meningen worden wel gehoord en vertoond, maar alleen met context en uitleg erbij.
op deze pagina
Het is een aanpak die in Nederland voor veel journalisten ondenkbaar is. Het Nederlandse medialandschap, voor een deel gevormd door de moord op Pim Fortuyn, draagt het laten horen van verschillende geluiden hoog in het vaandel, en wil er koste wat kost voor zorgen dat de stem van het volk gehoord wordt. Maar wie is eigenlijk 'het volk?' In hoeverre krijgen extreme geluiden in een tijd van crisis, clicks en kijkcijfers steeds meer een podium? En kan onze drang naar pluriformiteit ook doorslaan?