Zoë Love Smith: 'Laura H. is de zwaarste rol die ik ooit heb gespeeld'

“Dit is de zwaarste rol die ik tot nu toe heb mogen vertolken, in een serie over een vrij kwetsbaar onderwerp, dus het is belangrijk om het goed aan te pakken. Dit betekent voor mij dat ik me goed moet voorbereiden, maar ook moet zorgen dat ik goed begeleid wordt in het maakproces. De band die ik met beide regisseurs (Kadir Ferati Balci en Flynn von Kleist) heb opgebouwd is open en evenwichtig, waardoor ik me altijd veilig heb gevoeld om aan te geven wat ik nodig had om de rol goed te vertolken.

Ik kreeg de vrijheid om mijn eigen inbreng mee te nemen in het spelen. Dit zorgde ervoor dat ik me niet alleen als Laura door de scènes bewoog, maar ook als Zoë. Ik ben enorm dankbaar dat ik tijdens de draaiperiode Anouk de Valk als coach heb mogen inschakelen om me te begeleiden in scènes die mentaal zwaarder waren om te spelen. Scènes waarin verkrachting of mishandeling voorkwam, bijvoorbeeld. Met haar kon ik ook sparren over de uiting van jeugdtrauma’s in het latere leven van mijn personage. Hoe speel je dat overtuigend? Dat zochten we samen uit.”

“Ik heb online alles opgezocht wat ik over Laura en de thematiek van de serie kon vinden. Alles wat me inzicht kon geven in haar karakter heb ik opgeschreven in een speciaal hiervoor aangeschaft notitieboekje. In dat boekje is een soort woordweb ontstaan van wat het karakter volgens mij inhoudt. Het boek waarop de serie gebaseerd is (Laura H. van Thomas Rueb) heb ik volledig uitgepluisd, waarbij ik elke relevante (en misschien op het eerste oog irrelevante) gedachte, handeling, mening en gebeurtenis heb gemarkeerd in verschillende kleurtjes die voor verschillende aspecten van haar verhaal staan. Groen voor impactvolle evenementen en rood voor wat zich afspeelt in haar innerlijke wereld, bijvoorbeeld.

Natuurlijk heb ik ook gekeken naar hoe ik op een manier gelijkenissen kon vinden tussen Laura en mijzelf. Dat vond ik in letterlijke dingen, zoals bijvoorbeeld onze fysieke gelijkenissen en onze liefde voor tekenen, en in wat meer gevoelsmatige dingen zoals het gevoel er niet helemaal bij te horen, de drang naar het vinden van liefde, geborgenheid, en erkenning.

Wat heel bijzonder was, is dat ik Laura zelf heb mogen ontmoeten. Ik heb haar kunnen spreken tijdens een lunch, die ik overigens nauwelijks heb aangeraakt omdat we zo geïntrigeerd waren door elkaar. Begrip kunnen vinden voor het karakter dat je speelt, is in mijn optiek een van de meest belangrijke dingen om daadwerkelijk tijdelijk in haar huid te kunnen kruipen."

“Ik ben eraan herinnerd dat de dingen die je aantrekt in je leven, worden aangetrokken door dat wat zich binnen in jou afspeelt. Daarbij heb ik geleerd dat het heel moeilijk kan zijn om de juiste keuzes te maken als je zelf niet weet wat juist is. Tot op een bepaalde hoogte kan ik me vinden in de impulsiviteit en naïviteit van dit personage, als het aankomt op de keuzes die ze maakt vanuit een soort overlevingsdrang en het gehavende beeld van liefde dat ze in haar hoofd heeft. Gelukkig is dit allemaal een stuk rustiger en minder destructief tot uiting gekomen in mijn eigen leven dan in dat van Laura, maar toch denk ik dat de kern van Laura’s verhaal best wel herkenbaar kan zijn voor veel meer mensen.”

“De vluchtscène was een scène die er echt uitsprong. De combinatie van de ontploffingen, schoten, drama en fysieke inspanning heeft echt veel indruk op me gemaakt. Het was maar een fractie van wat Laura allemaal heeft doorgemaakt om terug naar Nederland te kunnen komen, maar toch was ik er al best kapot van om het te spelen. Het is nog steeds moeilijk te beseffen dat zoveel  wat we hebben gedraaid, echt is gebeurd, want het is zo heftig! Scènes zoals die geven wel een inkijkje in hoe de ervaring moet zijn geweest voor haar.”

“Ik hoop dat mensen, ondanks de heftige gebeurtenissen in de serie en de keuzes die Laura uiteindelijk heeft gemaakt, zich afvragen in hoeverre zij zich kunnen herkennen in het verhaal. Of ze in staat zijn tot een bepaalde vorm van begrip te komen, of dat het voor hen toch echt onbegrijpelijk blijft.

Ik hoop dat het aanzet tot verwondering: hoe dan? Waarom? Wat gebeurt er hier nou eigenlijk? Ik hoop dat ze de serie kunnen kijken en op hun eigen manier tot de kern van het verhaal kunnen komen. Het zou mooi zijn om zo bij te dragen aan de verbreding van de denkwereld van de kijker. Én natuurlijk is de serie geschikt als je gewoon wat vets, spannends, rauws en interessants wil zien.”

“Veel mooie spannende rollen! Let’s go international! Ik kijk heel erg uit naar de release van de Australische film ‘JIMPA’ door regisseur Sophie Hyde, waarin ik de rol van Isa heb mogen vertolken. Ook ben ik mezelf achter de camera nog meer aan het ontwikkelen. Ik hou me in mijn vrije tijd bezig met allerlei andere vormen van maken: acteren, fotograferen, zingen. Muziek is naast acteren mijn grote passie en met trots kan ik vertellen dat ik bijna klaar ben met een nieuwe EP.”

“Ik zou HUMAN-vrienden graag het boek Socrates Op Sneakers van Elke Wiss aanraden. Dat boek moeten mensen lezen om ze aan te zetten tot verwondering, verdieping en connectie.”