Hoofdpersonen

Toen Go Ahead Eagles-fans Marloes en Marleen bij elkaar kwamen, was Marleen al arbeidsongeschikt. Maar na een operatie is Marleen nu blijvend invalide. Marloes werkt fulltime en zorgt daarnaast ogenschijnlijk moeiteloos voor haar vrouw. Schoonmoeder Maria helpt waar mogelijk maar heeft inmiddels de diagnose kanker gekregen. Marloes moet nu voor twee mensen zorgen. 

Piet zorgt voor zijn demente vrouw Cora en moet haar bij elke handeling begeleiden. De achteruitgang van Cora stemt hem verdrietig. Piet doet wat hij kan, maar wordt van het kastje naar de muur gestuurd en loopt soms vast in de jungle van de zorg. De momenten met zijn kleindochter geven hem de energie om door te gaan.

Louise heeft samen met haar man Bert een biologische melkveehouderij en draagt daarnaast de zorg voor hun meervoudig beperkte zoon Mees. Met een goede taakverdeling redden ze het net. Wanneer Bert in het ziekenhuis belandt, weet Louise niet meer hoe ze alle ballen in de lucht moet houden. Toch blijft ze hoop houden en strijdt ze voor de best mogelijke toekomst voor Mees.

Mariska is moeder van vier kinderen. Haar man John had net het dak van de uitbouw af toen hij halfzijdig verlamd raakte door een herseninfarct. Mariska heeft de zorg de deur uitgedaan omdat het niet werkte voor haar en haar gezin. Op een gegeven moment dacht ze: ik kan hier niet op bouwen, ik doe het zelf wel.

Seval lacht veel, maar weet als geen ander hoe zwaar het is om te zorgen voor mensen met psychische problemen. Haar moeder zat regelmatig in een gesloten inrichting. Ook haar broer Huseyin kreeg psychoses. Meerdere keren per week rijdt Seval van het ene naar het andere familielid. Hoe voorkomt ze dat ze zoals zoveel andere mantelzorgers van psychiatrische patiënten zelf ook in de GGZ belandt?

René heeft een spierziekte waardoor hij langzaam aftakelt. Zijn vrouw Elly is zijn mantelzorger en heeft zelf hartproblemen. Met de nodige aanpassingen aan hun huis lukt het Elly en René maar net om zo lang mogelijk samen thuis te blijven. Elly zat in allerlei clubjes en had een rijk sociaal leven. Sinds een paar jaar staat haar leven volledig in het teken van René. Hoe lang houden ze het vol?

Ria Mol (60 jaar) presenteert op de lokale radio haar programma Kanaal Sociaal, waaraan onze serie de naam ontleent. 

In de radiostudio zet Ria haar hoofdtelefoon op en gaat rechtop zitten achter haar microfoon. Het bord ON AIR straalt rood licht uit. Haar stem klinkt opgewekt over beelden van Deventer: arbeiderswoningen naast het stadion van Go Ahead Eagles in de namiddagzon; de karakteristieke Rielerweg met veel Turkse zaakjes; een vrouw die met twee borden warm eten bij de buurvrouw naar binnengaat. 

"In Nederland zullen over twintig jaar één op de vier mensen in de zorg moeten werken om aan de vraag naar zorg te kunnen voldoen. Al zou de overheid dit kunnen betalen, dan is zoveel personeel niet te vinden. Maar hoe gaan we voor onze ouders, onze geliefden zorgen? Worden we allemaal mantelzorger? U luistert naar Kanaal Socaal. Waar loop je tegenaan als je voor iemand moet zorgen, daar hebben we het de komende weken over. Mijn naam is Ria Mol."

Volgens Ria is de door de overheid opgelegde 'zelfredzaamheid' te ver doorgeslagen. Mantelzorg is mooi, maar het zou aanvullend op professionele zorg moeten zijn, niet andersom. Maar Ria is optimist; ze zet zich keihard in voor wat wél mogelijk is en laat zich niet uit het veld slaan. 

Werkend bij het Sociale Team zocht Ria een manier om de mensen in contact te brengen met zorgverleners. Daarom begon ze Kanaal Sociaal, een programma bij DRTV (Deventer Radio en Televisie). Ria haalt veel plezier uit het radiomaken, net als partner in crime Fred, en ze doen het dan ook vrijwillig.

Fred (72 jaar) verzorgt de techniek en de muziek. Hij is een groot liefhebber van Nederlandstalig. "Er wordt hier zoveel mooie muziek gemaakt," zegt hij. "Het is zonder dat niet te laten horen."

Sinds 2015 helpen Sociale Teams de bewoners in de wijk. Zij zien aan de keukentafels hoe hoog de nood is en dat families overvraagd worden. Zo zien we ook Kenan (51 jaar) aan het werk. Een tweede generatie Turkse-Nederlander die ver voorbij zijn functieomschrijving en in privétijd doorwerkt, met de eigenwijsheid om te doen wat hij denkt dat goed is. Maar die rebellie is ook zijn valkuil: het risico om op te branden geldt niet alleen voor mantelzorgers, maar ook voor hem.

Kenan doet veel voor zijn cliënten. Hij helpt een Turks-Nederlandse vrouw met haar administratie. Als de radiator ontlucht moet worden, rijdt hij even langs. Als ze de arts niet begrijpt, vertaalt Kenan het gesprek via de telefoon. Doet Kenan te veel? Zelf zou hij zeggen dat het een kleine moeite is. Hij offert zijn vrije tijd daar graag voor op, maar is dat een duurzame oplossing?

Kenan is dit jaar geplaatst in het team Toegang. Een functie die vereist dat hij aan een bureau werkt, terwijl hij het liefst contact met mensen thuis heeft. Door de veranderingen, de onzekerheden en het gebrek aan waardering, begint Kenan steeds meer te twijfelen of hij dit werk wel kan en wil blijven doen.