15 juli

Ik lees de eerste Coronadagboeken terug die Daan Roovers en ik nog geen vier maanden geleden schreven. Er is sindsdien veel gebeurd en toch ook weer niet. Daan schreef in haar eerste bijdrage: "De medische en economische vragen die dit virus oproept, zijn nog lang niet beantwoord, maar we hebben een beeld van een definitief verschuivende wereldorde." 

Het eerste gedeelte van die zin geldt eigenlijk nog steeds. Van het tweede deel, die definitief verschuivende wereldorde, ben ik persoonlijk niet meer zo zeker.

Globalisering speelt uiteraard een sleutelrol in de razendsnelle verspreiding van het virus. Wereldwijde handel, maar ook het ongebreidelde vliegverkeer en het massale toerisme; de mens heeft een web gespannen dat onbeheersbaar groot is. Als er een ding duidelijk is geworden, is het dat economische expansie niet oneindig houdbaar is. Al was het maar omdat die klimaatverandering alleen maar kan verergeren en van de planeet een vuilnisbelt maakt.

Je zou inderdaad zeggen dat de taak die nu voor ons ligt is om economieën en samenlevingen op te bouwen die duurzamer en menselijker zijn ingericht dan de samenlevingen die waren overgeleverd aan de anarchie van de wereldmarkt. Maar het alternatief is niet meteen zonneklaar. Want gezien de grote ongelijkheid in levensstandaard, de nog steeds toenemende bevolkingsaantallen en de groeiende geopolitieke wedijver is ook nulgroei niet erg perspectiefvol.

Is de wereld nog wel maakbaar? Voor hetzelfde geld kun je volhouden dat de coronacrisis het failliet heeft aangetoond van de maakbaarheidsutopie. 
Nou ja, eerst maar eens kijken of we de komende tijd gespaard blijven voor een tweede golf van Covid-19. En dan zien of ons verlangen naar het oude normaal het bouwen aan een nieuw normaal niet in de weg staat. Hoe dan ook: blijft u gezond.