Er is een theorie (van de filosoof Frits Staal en de sinoloog Rik Schipper), die zegt dat het ritueel als een handeling moet worden beschouwd, die inhoudelijk leeg is. Het is geen orthodoxie, maar een orthopraxis. In sommige culturen eet men geen varkensvlees, in andere geen rundvlees. Soms loopt men linksom een totempaal, soms rechtsom. De richting doet er niet toe. Wat er toe doet, is dat er iets verboden of juist verplicht wordt.
Het openen van de Heilige Deur op 8 december door de paus in het Vaticaan is zo’n ritueel. Die deur zit in de St. Pietersbasiliek, maar de ingemetselde sleutel bevindt zich in een metalen kist, die eerst uit die deur gehakt moet worden.
Ach, leefde de auteur van De ontdekking van de hemel nog maar, maar dit terzijde.
Waar er moet precies moet worden gevonden is onduidelijk, mysterieus. Dat doet er juist niet toe. Waar het om gaat is dat er iets moet worden geopend. Een jubeljaar bijvoorbeeld. Lees het Katholiek Nieuwsblad:
“Voor 1975 was het de gewoonte het metselwerk rond de Heilige Deur bij de opening van het Heilig Jaar te verwijderen. Nadat paus Paulus VI bij de opening van het Heilig Jaar 1975 echter werd geraakt door vallende brokstukken, besloot paus Johannes Paulus II het ritueel aan te passen en het metselwerk eerder te laten verwijderen.”
Op 20 november 2016, aan het eind van het Heilig Jaar, zal paus Franciscus de deur weer dicht doen en wordt de sleutel er ook weer in gemetseld. Waarom? Tsja, daarom.
Eerder berichtte de EO dat wie door de Heilige Deur wil daarvoor moet reserveren.
“Via de website www.im.va kun je de dag en het uur kiezen waarvoor het ticket geldig is. Alleen wie een ticket heeft krijgt toestemming om specifiek langs deze deur de basiliek te betreden. Je kunt de tickets ook bestellen en afhalen bij de receptie van de Pauselijke Raad voor de Nieuwe Evangelisatie aan de Via della Conciliazione.”
Hier de beelden van het openen van de deur.