Bart zat in groep acht toen hij hoorde dat zijn vader ernstig ziek was. Een periode van behandelingen begon, en de vader van Bart hoorde dat zijn levensverwachting nog maar een aantal jaar was. “Toen was ik opeens heel actief bezig met de dood," vertelt Bart. "Ik ging nadenken over de tijd die we nog hadden en ook over wat we niet meer samen konden doen. Het besef dat pa er niet zou zijn als ik mijn diploma zou halen of als ik ooit zou trouwen, dat was echt heftig. Het voelde ook zo ongepast voor mijn leeftijd, je raakt dan echt je jeugdigheid kwijt."
Bart hielp zijn vader een paar maanden met fysieke zorg. "Ik hielp hem met naar de wc gaan en maakte zijn eten klaar." Toen hij over overleed, was Bart 21 jaar. “Dan gaat de tijd opeens heel erg snel, je moet van alles regelen voor de uitvaart, pas daarna komt langzaam het besef.” Hij omschrijft de periode vlak na de uitvaart als een zwart gat.