Studenten met down gaan ook op kamers

Het is vrijdagmiddag in huize De Wondere Wereld, een fonkelnieuw studentenhuis voor jongeren met het downsyndroom. Om het weekeinde in te luiden, spelen Bernd en Auke een potje Mens erger je niet! Bernd zet zijn laatste gele pion in het huisje. Nog voor hij kan juichen, klapt Auke al voor hem. "Jeuj, jeuj. Bernd heeft ge-won-nen!'' Verliezer Auke juicht nog harder dan winnaar Bernd.

Dorien Lamberts is begeleider van de bewoners. "De sfeer is bijna altijd goed. Hier zijn bijzonder weinig ergernissen.'' Bernd is eerlijk: "Alleen ik word soms boos als ik verlies met Mens erger je niet! Maar goed, ik heb gelukkig gewoon weer gewonnen vandaag.'' Jessica onderbreekt hem. "Tggg. Dit zeggen, van, euh... Ik heb wéér gewonnen. Dat is nou echt Bernd.''

In de sombere coronatijd is de dynamiek van deze bewoners als een rolfluitje op een ingekakte verjaardag. Is er nog een kamer vrij? Zou je bijna willen vragen. 

Wilma loopt binnen. Ze is de moeder van Auke (20). Bij haar begon dit bijzondere studentenhuis. Ze worstelde al jaren met een vraagstuk. Straks kwam haar zoon Auke op een leeftijd waarop zijn leeftijdsgenootjes uit huis gingen. En Auke dan? Bleef hij thuis wonen, ging hij naar een zorginstelling? 

Beide opties gaven haar een onbestemd gevoel. Waarom kon hij niet, zoals al die andere jongeren, met leeftijdsgenootjes in een soort van studentenhuis wonen?

Ze sprak ouders die ook kinderen hadden met het downsyndroom. Die hadden dezelfde vraagstukken. Ze zochten fondsen, donateurs en vonden een pandeigenaar die wel een maatschappelijk doel voor gelijke kansen wilde steunen. Zo konden ze dit grote pand huren, dat in Vorden staat, vlakbij Zutphen.

Moeder Wilma: "Geen studentenstad natuurlijk, maar dat is voor hen juist perfect. Ze kunnen het dorp in en als je zegt: 'Die winkel zit daar bij de kerk,' dan vinden ze het. De jongeren draaien hier goed mee en meer en meer ondernemers geven ze een werkplekje."

Jessica (20) vertelt dat een begeleider nodig is om de bewoners te ondersteunen. Die begeleider blijft telkens slapen. "Maar de rest, bed opmaken, tafel dekken, dweilen, eten koken, we proberen het zoveel mogelijk zelf te doen.'' 
Ze is even stil, als haar gevraagd wordt wat voor een gevoel dat geeft. "Trots, ja. Dat bedoel ik. Ik wil dingen graag zelf doen.''

Jessica wil iets vertellen over de jongen die naast haar komt zitten aan de keukentafel. "Met hem, Bernd dus, heb ik een relatie. Al zes jaar zijn wij samen. We dachten: Ja, wij willen samenwonen en hier kon dat.''

Bernd geeft Jessica een knuffel en drukt zijn neus tegen haar wang. Ze hebben twee kamers en slapen meestal apart. "Maar af en toe logeren we bij elkaar op de kamer.'' 

Begeleider Dorien gaat niet specifiek in op relaties van de bewoners. "Maar in zijn algemeenheid kan ik wel zeggen dat onze jongeren net als iedereen mensen met wensen zijn. In overleg met ouders maken we afspraken over wat wel en niet mag.''

En nee. Seks en alcohol worden daarin niet per definitie uitgesloten voor bewoners van De Wondere Wereld. Bewoner Bernd is, volgens zijn medebewoners, graag het stoertje in huis. Hij lacht als hij dat hoort. "Klopt hoor. Want ik heb een boksbal boven. Ik hou van Rammstein en drum op een drumstel." 

 "Bij mijn ouders wonen was fijn," vertelt Auke. "Maar ik wilde ook eens met vrienden samenwonen, zoals Bernd. En dingen doen."
Met 'dingen doen' bedoelt Auke leren of werken. Jessica wil Auke graag aanvullen. "Dit is niet een echt écht studentenhuis. Het is, zeg maar, een soort van studentenhuis." 

Met 'zeg maar een soort van' bedoelt Jessica te zeggen dat bewoners niet naar een mbo, hbo of universiteit gaan. "Maar we werken bij bedrijven in de buurt of in ons atelier, dat achter deze keuken zit."

Op vrijdag zijn de bewoners al vroeg vrij van werk. Behalve Wessel, die werkt gewoon door. "Wessel maakt tosti's en soep,'' zegt Rome. "Dat doet hij in een restaurant in Zutphen." Rome weet dat Wessel best weer thuiskomt, maar ze mist hem wel ontzettend. "Want Wessel is dus mijn vriend. Hier wonen is gewoon zo leuk." 

Samuel (17) gaat als enige bewoner nog naar school. "Ik word dan met een bus opgehaald."

Alle bewoners hadden weken toegeleefd naar een openingsfuif van het huis, in januari. Maar ja, corona. "We wilden ouders, familie en vrienden uitnodigen, dat kon niet," zegt Bernd. "Maar iedereen met een kamer hier deed wel mee aan ons feestje. Sommige mensen dronken een biertje.''

Hij hoort hoe bij studentenhuizen tijdens party's soms de bierkratten tot het plafond worden gestapeld. Bernd roept: "Lekker! Bier tot het plafond, dat wil ik ook." 

Zijn medebewoners lachen en schudden het hoofd. Jessica zegt tegen begeleider Dorien: "Dat kan toch niet?"
Bernd: "Jawel, en dan ook heel hard Rammstein en Kiss opzetten."

Deze productie is gemaakt door ons jongerenplatform bij 3FM. Samen met de dj's en andere programma's van 3FM zetten zij belangrijke onderwerpen voor jongeren op de agenda. Wil je ook iets agenderen? Mail naar socialmatters@3fm.nl.