Om daar een antwoord op te krijgen, gaat ze samen met Cesar voor onderzoek naar het Schiller Theater 'Place Royale' in Utrecht. Daar bekijken ze slechte audities, pranks en video’s waarin mensen vallen.
Dagmar vertelt dat ze leedvermaak wél grappig vindt als de persoon in het filmpje er zelf ook om kan lachen. Af en toe kan ze zich verplaatsen in de persoon, waardoor ze plaatsvervangende schaamte voelt.
Cesar realiseert zich, nadat hij is bijgekomen van zijn slappe lach, dat hij en Dagmar tijdens de filmvertoning soms ook lachen om het leed van een ander, maar waarom ze dat precies doen en wat het nut ervan is, weten ze niet. 'Waar ligt de grens?'