Stine kent Abdelkader, schrijver en marathonloper, als een gehaast man. Ze koos voor hem het boek Leer ons stil te zitten van Tim Parks*. Het gaat over een man die zijn hele leven voornamelijk in zijn hoofd heeft gewoond en noodgedwongen een aantal vastigheden overboord moet zetten. Tot zijn eigen verbazing vindt hij verlichting in het doen van ontspanningsoefeningen en uiteindelijk komt hij zelfs uit bij meditatie.
Hoe kijkt Abdelkader tegen dit boek aan? En tegen de schrijver die, net als hij, nooit heeft leren stilzitten?
In de strandtent bij Wijk aan Zee volgt een gesprek over scepsis en hoop, en over vaders en zonen.
Over het boek
Benali vindt het vooral spannend omdat het over een scepticus gaat die verlossing zoekt bij een goeroe. 'Iets in mij vindt dat heel spannend. Omdat je het niet verwacht. In mij zit ook een enorme scepticus. Die is veel sterker dan mijn religieuze persoon. Ik wil alles rationeel oplossen.'
Maar toen de kinderwens van hem en zijn vrouw maar niet uitkwam waren zij bereid om echt alles te doen. 'Ik zie een vergelijking met Parks die tot het uiterste gaat om van zijn pijn af te komen.'
Over zijn vader
'Mijn vader leed zo’n ander leven. Was heel eigenzinnig en overtuigd van zijn eigen gelijk. Ik wil niet zo’n man worden.'
'Pas toen mijn dochter was geboren keek mijn vader naar me. Als een gelijkwaardige. Ik had die blik nog nooit eerder gezien.'
Over hardlopen
'Als ik het hardlopen niet had zou ik een totale zenuwpees zijn. Die niks meer kan relativeren. Je moet hardlopen om stil te kunnen zitten.'