Vera Pauw moest er lang over nadenken of ze haar verhaal nog een keer wilde vertellen. Vorig jaar, in een groot interview met NRC, bracht ze naar buiten wat ze tussen 1985 en 2010 heeft meegemaakt als medewerker van de KNVB: verkrachting, aanranding, uitsluiting, en, in de woorden van Pauw: ‘gepland vernederingsbeleid’. NRC sprak voor het artikel met 25 betrokkenen, waaronder de coach die door Pauw wordt beschuldigd van verkrachting en kwaadsprekerij. De coach ontkent in NRC, en later nogmaals in het AD, dat er van verkrachting sprake was.
Waarom Vera Pauw toch besloot om met Coen Verbraak in gesprek te gaan voor Over Leven? Omdat ze duidelijk wil maken hoeveel tegenwerking en ontkenning je meemaakt als je als slachtoffer van seksueel geweld met je verhaal naar buiten komt. Want Pauw is niet alleen misbruikt, maar ook zwartgemaakt. “Er zou niet met mij te werken zijn, ik zou een moeilijk mens zijn. Dat verhaal werd verspreid door mensen die nooit met mij gewerkt hadden. Een paar jaar geleden hadden ze alle artikelen op de website van de KNVB over mij verwijderd.” Alsof ze nooit bondscoach was geweest, nooit de basis had gelegd voor de profcompetitie voor vrouwen, of voor het gemengd spelen. Alsof ze er niet toe deed.