Het virus is in de klok gekropen. Uren lijken dagen, dagen eeuwen. Rond lunchtijd spreek ik een presentator van L1, de lokale Limburgse zender waar ik nog geen drie weken geleden te gast was. Daar hadden we het op een mooie zondagochtend over corona - maar nog in redelijk ontspannen sfeer.

Zelf had ik drie dagen daarvoor, op 27 februari, naar een podcast van de The New York Times geluisterd. Donald G. McNeil Jr., de ervaren science and health-reporter, waarschuwde daarin voor de ernstigste pandemie sinds de Spaanse griep in 1918 die op ons af zou komen. Het liet me niet los. Toen ze me bij L1 vroegen of de berichtgeving rond corona een hype was, ging ik daar tegen in. Mijn antwoord was voor mijn doen voorzichtig. Alleen de tijd zou leren of we te badinerend of juist te alarmistisch waren. "Weet je nog," zijn de eerste woorden van mijn L1-collega aan de telefoon. Alsof we het over een lang vervlogen tijdperk hebben.

Human-hoofdredacteur Marc Josten vraagt zich af hoe we met mensheid, macht en media uit deze wereldwijde crisis komen. Daarom houdt hij op human.nl een persoonlijk ‘medialogisch’ verslag bij tijdens de corona-crisis.

© Rob Engelaar / ANP Photo

Niet lang na het carnaval domineerde het Elisabeth-TweeSteden Ziekenhuis in Tilburg het nieuws, wat het begin van de corona-crisis in Nederland markeerde.

Correlatie corona en carnaval

Zo voelt het ook. Drie weken geleden leek het nog alle kanten op te kunnen gaan, inmiddels is de vraag alleen nog hoeveel erger het gaat worden. Ik speur in mijn persoonlijke boekje naar mijn eerste aantekening over het virus.
Die is van zondag 23 februari: 

"Terwijl mijn jongste zoon van twintig en ik chagrijnig zijn over de kansloze 1:0 nederlaag van Ajax tegen Heracles, brengt mijn vrouw iets ter sprake wat mijn eetlust vergalt. Gisteravond was ze op bezoek bij een vriendin die getrouwd is met een microbioloog. Diens boodschap luidde: het corona-virus dat vanuit China Italië heeft bereikt, zou ook hier wel eens een ramp van ongekende omvang kunnen veroorzaken. Mijn jongste zoon gaat naar bed. Hij heeft gisternacht doorgehaald op het carnaval in Tilburg."

Die laatste zin leest met terugwerkende kracht als een cliffhanger in een thriller, Zo was die zeker niet bedoeld. Van de correlatie tussen 'corona' en 'carnaval in Tilburg' had ik destijds nog geen flauw benul.

© Pixabay / Pexels
Filosofische volzin

We zijn inmiddels een kleine maand verder. Mijn zoon is gelukkig nog gezond, maar de door de bioloog aangekondigde ramp is zich in volle omvang aan het voltrekken. 

Presentator Clairy Polak begint zojuist de telefonische redactievergadering van 'Het filosofisch kwintet' met de woorden: "Tijd krijgt nu een andere dimensie." Haar filosofische volzin krijgt komende week een vervolg. Samen met denker des vaderlands Daan Roovers gaat ook zij een corona-dagboek bijhouden. Om filosofische duiding te geven aan het drama dat zich om ons heen voltrekt. Vanaf maandag aanstaande, naast dit media-dagboek van mij.

Corona volente.

Marc Josten, hoofdredacteur van Human, was net begonnen met het vervolg op zijn boek 'Weerwoord' (2017), een journalistiek onderzoek naar de werking van publieke opinie. Titel en motto waren al klaar: 'Medialogica. Over macht, media en manipulatie'. Als beelden het van feiten winnen. In politiek, media en bedrijfsleven. Thuis en op de werkvloer.

Maar toen brak het Corona-virus uit. Het degradeerde de onderzoeksvraag van een belangrijke hoofdzaak tot een belangrijke zaak. De nieuwe belangrijke hoofdzaak is opeens: hoe komen we met mensheid, macht en media uit deze wereldwijde crisis? Omdat er nog geen horizon in zicht is, veranderde het boek tot nader order in dit corona-dagboek: Waarheid, leugen en gezond verstand in crisistijd.

Meer berichten over corona