Isabella (24) valt op mannen en vrouwen: 'opeens was ik een fake lesbian'

Als je bi+ bent, voel je je aangetrokken tot meer dan één geslacht of gender. Bi+ is de parapluterm voor biseksueel, pan, queer, flex of fluïde. De organisatie Bi+ Nederland schat dat in Nederland ongeveer één miljoen mensen met bi+ gevoelens en ervaringen rondlopen.

Yara (20), Sjoerd (21) en Isabella (24) * hebben, naast het feit dat ze zowel op mannen als vrouwen vallen, nog één ding gemeen met elkaar: ze vinden alle drie dat biseksualiteit niet voldoende geaccepteerd wordt. Zowel door hetero’s als mensen uit de LHBTQ-gemeenschap.

Tot haar vijftiende dacht Isabella dat ze lesbisch was. Ze had een hechte relatie met een groep lesbische vriendinnen, totdat ze een vriend kreeg. "Opeens was ik een fake lesbian, want ik koos 'de makkelijke manier'." Dat was erg verwarrend voor Isabella. "Ik had het gevoel dat ik mijn community kwijt was en het duurde even voordat ik mijn seksualiteit accepteerde. Die meiden hadden het idee in mijn hoofd geplant dat ik moest kiezen: lesbisch of hetero."

Isabella is nu vierentwintig en hoort soms nog steeds negatieve opmerkingen over haar seksualiteit. "Heteromannen kunnen bijvoorbeeld zeggen dat een vrouw mij nooit zo goed zal bevredigen als een man. En lesbische vrouwen hebben wel eens de 'grap' gemaakt dat mijn vagina niet zo strak is als die van hen, omdat er een piemel in is geweest... En de opmerkingen dat de kans bij biseksuelen groot is dat ze vreemdgaan, hoor ik van zowel hetero's als lesbiennes. Oké, ik ging vroeger wel vreemd. Maar dat doe ik niet omdat ik bi ben en ‘een beetje van allebei wil’. Ik doe het gewoon, omdat ik dat wil. Punt uit!”

Yara ervaart ook bij sommige niet-hetero's onbegrip. Ze vindt het belangrijk om te benadrukken dat niet elke LHBT+'er zich negatief uitlaat over biseksuelen, maar dat zij daar ook ervaringen mee heeft. "Toen een lesbienne uit mijn vroegere kring zag dat ik een relatie kreeg met een man, zei ze: 'Je bent weer overgestapt'. Ook zeiden sommige niet-hetero's dat ik lesbisch was, maar te bang om dat toe te geven. Het lijkt alsof we moeten kiezen, maar waarom kunnen we er niet gewoon tussenin zweven?"

De negatieve ervaringen die Sjoerd krijgt van niet-hetero's over zijn seksualiteit, wuift hij altijd liever weg. "Ik wil niet suggereren dat alle homo’s negatief zijn over biseksuelen, maar ik krijg zeker wel opmerkingen dat ik 'het allemaal nog niet weet' en dat ik nog op de gaytrein moet stappen." Sjoerd zegt tijdens afspraakjes met mannen niet gelijk dat hij biseksueel is. "Ik heb een soort angst ontwikkeld dat ik bang ben dat ik niet geaccepteerd word of een eerste indruk verpest.” 

Wat Sjoerd vooral dwars zit is dat hij het gevoel heeft dat hij altijd buiten de boot valt. "Als ik bijvoorbeeld aan mij gay-vrienden vertel dat ik een leuke date had met een gast, zijn ze blij voor me. ”Maar als ik het over afspraakjes met een vrouw heb, is het stil. Andersom werkt dat ook zo bij mijn hetero-vrienden. En dat is ook wel logisch, want in beide gevallen worden mijn vrienden niet warm van verhalen waar zij zich niet in kunnen herkennen. Het gevolg voor mij is dat het altijd voelt alsof ik twee petten op heb. In elke groep ben ik een andere Sjoerd. Ik kan met elke groep praten, maar nooit helemaal."

Isabella en Yara hebben een hekel aan de constatering dat biseksualiteit bij meiden een fase of aandachttrekkerij is. "Hoezo is seks hebben met een vrouw een fase?", stelt Isabella. "Als je een vrouw bent en je vindt seks met een vrouw lekker, maar je besluit om de rest van je leven toch met een man te zijn, is dat prima. Maar dat neemt niet weg dat je seks met beide geslachten fijn vindt. Dit is hoe ik het zie: het feit dat je koffie drinkt en dan stopt omdat je toch liever thee hebt, haalt niet weg dat je koffie niet meer lekker vindt.”

Sjoerd kan zich vinden in de uitspraak dat biseksualiteit bij mannen nog vrij onzichtbaar is. "Het is toch fijn om je als biseksuele man te verschuilen achter het feit dat je ook op vrouwen valt. Hetero-zijn is de meeste geaccepteerde norm en privilege in onze samenleving. Je kunt je beter conformeren in het straatje waarvan je denkt dat mensen willen dat je daarbij hoort."

Yara mist verbondenheid binnen de LHBTQ-gemeenschap. "Het beeld dat rondgaat, is dat we super inclusief zijn: één grote regenboogfamilie. Maar eerlijk, zo voelt dat niet altijd. Dat komt misschien ook omdat we binnen 'onze gemeenschap' zoveel verschillende groepjes hebben: de lesbiennes, homoseksuelen, aseksuelen, interseksuelen én biseksuelen. En allemaal strijden we ook een beetje voor ons eigen hachje."

Naast onverbondenheid zien Sjoerd, Isabella en Yara een andere reden voor onbegrip: in onze samenleving is monoseksueel zijn de norm. Dit betekent dat je op één geslacht valt. "Ik ben niet heel mannelijk", zegt Sjoerd, “Maar omdat mensen alleen maar denken in hetero of homo veronderstelt vrijwel iedereen dat ik homo ben. Nooit gaat iemand er vanuit dat ik op beide geslachten kan vallen. En het erge is dat ik het zelf ook doe. Als ik twee vrouwen op straat zie lopen, komt de optie dat ze biseksueel zijn niet bij mij op."

Ondanks de negatieve ervaringen zijn Yara en Isabella blij met hun seksualiteit. "I am having a lot of fun", zegt Isabella grijzend. Voor Sjoerd ligt het anders. "Ik zie meerwaarde in mijn seksualiteit, maar als er een knop is die mij hetero of homo zou kunnen maken, zal ik daarop drukken. Mensen denken dat je als biseksueel lekker met iedereen kunt zoenen in de club, maar zo werkt het niet voor mij. Bij de mannen zie je niet gelijk of ze homo of biseksueel zijn en veel vrouwen knappen af op vrouwelijkere jongens, zoals ik. Mijn biseksualiteit voelt in fases als een blok aan mijn been. Vaak kan ik die tillen, maar het blijft zwaar. Ik voel me getolereerd, maar nooit volledig geaccepteerd. Ik probeer nu een versie van mezelf te vinden, waar ik altijd mezelf ben. In welke groep dan ook."

* Sommige namen in dit interview zijn fictief, op verzoek van de geïnterviewden.