"Als journalist probeer ik rationeel naar het nieuws te kijken, maar ik merk aan mezelf dat het emotioneel heel erg binnenkomt. Ik word er boos van, en voel me verslagen in de zin van dat de geschiedenis zich blijft herhalen. De Koerden zijn steeds de speelbal. Aan de ene kant worden ze geroemd om hun gevecht tegen IS en de manier waarop ze hun democratie van onderaf opbouwen, tegelijkertijd krijgen ze van niemand steun. Er zijn elfduizend Koerden overleden in de strijd tegen IS, het is het tragische lot van de Koerden dat ze nu weer in de steek gelaten worden.
"Ik ben geboren in Kars, een links bolwerk in Turkije. Mijn ouders zijn vooral Koerdisch, maar ook van Turkse en van Armeense afkomst. Toen mijn broer zich op zijn zestiende aansloot bij de pro-socialistische beweging en hij met de dood werd bedreigd, besloten mijn ouders de familie in Nederland te herenigen. Mijn vader was op dat moment al naar Nederland gegaan om daar te gaan werken.