20 april

"Bingo!" Mijn zoon schreeuwde het uit vanaf ons balkon van de derde verdieping. "We hebben bingo!" Toen ik een dag eerder de brief met twee bingokaarten uit de bus haalde en las dat er een ‘balkonbingo’ op ons veldje georganiseerd zou worden, had ik beslist niet in de gaten met welk een opsteker voor ieders humeur we hier te maken hadden.

Leek me meer iets voor senioren, die hier niet oververtegenwoordigd zijn. Maar ik moet zeggen, alleen het woord al: balkonbingo. Lekker.

Het nieuwe corona-vocabulaire kent een heel aantal fraaie vondsten: raamzwaaien, lockdownkilo’s en het voor mij nog wat onheldere ‘quarantinderen’. Deze woorden geven betekenis aan ‘het nieuwe normaal’ - om nog maar eens zo’n gevleugelde uitdrukking te gebruiken: het nieuwe normaal in de ‘anderhalvemeter-samenleving’.

Dit zoeken naar nieuwe, en tot de verbeelding sprekende termen, ook in de persconferenties van het kabinet, verheugt mij. Taal doet er toe. Met de taal die we gebruiken, proberen we een klein beetje, zoveel als op dit moment mogelijk, de wereld te vatten.

De allerbeste vondst van de afgelopen weken vind ik nog altijd: de ‘intelligente lockdown’. Uit dit begrip spreekt: wij, met z’n zeventien miljoenen, zijn intelligent. Als we de doelstellingen van het beleid begrijpen, zullen we ons verantwoordelijk gedragen. Het is niet alleen een term, het is tegelijkertijd ook een opdracht.

En wat blijkt: we hebben ons precies zo gedragen. Dat is hoopvol.
Morgen tijdens de persconferentie luister ik vol spanning naar de logische vervolgstap op zo’n intelligente lockdown. Zowel wat het beleid is, als ook wat de term is die daarbij past.