'Hoe kan iemand iets kennen als hij zichzelf niet kent? (..) Wat is de waarde van zulke ongegronde kennis?', verzuchtte Socrates. Zelfkennis ligt aan de basis van elk betrouwbaar oordeel; het loont daarom de moeite om onze eigen ervaringen te onderzoeken nu we gedwongen thuiszitten.
Twee factoren maken introspectie nu mogelijk en onvermijdelijk. We, althans de meesten van ons, hebben meer tijd: al is het maar omdat, ook als het werk doorgaat, de reistijd wegvalt. En belangrijker: elke routine is weg. Vaste gewoontes, vaste afspraken, vaste uitvluchten: ze zijn er al een tijdje niet meer. We moeten en kunnen op zoek naar nieuwe.
Voor mijzelf geldt: voor iemand die zo veel van huis was als ik, valt het me op dat het thuiszitten me toch niet al te zwaar valt. De muren komen niet op me af. Waarom was ik eigenlijk zo veel op stap? Wat zoek ik precies buiten de deur? Welke onrust bestrijd ik daar? Helemaal zonder impulsen van buiten kan ik niet, nu ook niet, maar ik heb gemerkt dat twee uur lezen op een dag - het liefst politieke filosofie - behoorlijk veel goed maakt van al die gesprekken en prikkels die ik voorheen van buiten haalde.
Dat is, in het kader van het humeurmanagement, prettig om te weten. Het is een strategie waarmee ik nog lang vooruit kan.