Het is dinsdag, dus vanavond is er weer een persconferentie. Al een week lang zindert de atmosfeer van hoop. Hoop op versoepeling van de maatregelen, hoe bescheiden ook. Premier Rutte en de zijnen proberen intussen, om teleurstelling te voorkomen, bij elke gelegenheid die zich voordoet de verwachtingen te temperen, want alles is veel voor hem die niets verwacht.
Het is laveren tussen Scylla en Charybdis: het bieden van enig perspectief voor de korte termijn en voorkomen dat mensen hun terughoudendheid en voorzichtigheid verliezen en daarmee hun bereidheid om hun individuele vrijheid tijdelijk aan banden te laten leggen.
Dat perspectief is belangrijk, blijkt ook weer tijdens de wekelijkse zoomsessie van wat ooit ons dameslunchclubje was. Optimisme en pessimisme wisselen elkaar af. We tellen onze zegeningen: we zijn nog gezond, we zijn minder gehaast, we kunnen skypen en zoomen, het jonge groen ontluikt en het is mooi weer, dus balkon, dakterrasje of stoep bieden nog enige uitkomst voor de behoefte aan frisse lucht en enig sociaal contact op afstand, al was het maar omdat iedere buur of schaarse voorbijganger je toelacht en groet.