Twee gesprekken van Wim Brands met René Gude over ‘leven met de dood’. Wat wil je nalaten aan je nabestaanden? Waar gaat het om in het leven? Hoe valt er te leven met een aangezegde dood?
“Ik ben echt niet bang voor de dood.”
Maandag 7 juli 2014
In april 2011 hoort René Gude dat hij nog maar twee jaar te leven heeft, de botkanker eist zijn tol. Gude realiseert zich dat je - hoe dan ook - leeft alsof je leven oneindig is. “Dat blijf je doen. Je zou denken dat je in zo’n situatie schoon schip maakt met onnozele pietluttigheden, maar dat is niet zo. Je blijft onbeperkt door tobben met kleine dingen.”
Volgens Gude biedt filosofie troost. De sceptici bijvoorbeeld, zoals Pyrrho van Elis, leren ons leven met onzekerheid.
“Ik ben ervan overtuigd dat iedere voorstelling die wij van de dood maken een verkeerde, een verstandelijke voorstelling van zaken is, want niemand heeft daar zelf ervaring mee.”
René Gude is Denker des Vaderlands en oud directeur van de ISVW (Internationale School voor Wijsbegeerte)
“Aristoteles, bedankt!”
Woensdag 9 juli 2014
Het eerste gesprek eindigt met het uitspreken van het verlangen van Gude naar een ontwerp van een bemoedigend wereldbeeld. En daar gaat het in het tweede gesprek verder. Ook komt de vraag aan de orde of filosofie nuttig is. Ja! antwoordt Gude vol overtuiging. “Ja, filosofie is heel nuttig. Al was het alleen al om te helpen warhoofderigheid tegen te gaan.”