Goede Buren

Als de Rotterdamse Bep de Bruin na 10 jaar dood in haar woning wordt gevonden, is de stad in shock. Hoe was het mogelijk dat niemand haar had gemist?

De gemeente besluit daarop maatregelen te nemen en start een campagne tegen eenzaamheid. De invoelende Ada (59) en haar nuchtere overbuurvrouw Wilma (70) twijfelen geen moment en worden vrijwilligers.

Samen leggen Ada en Wilma huisbezoeken af, op zoek naar eenzame ouderen die hulp behoeven. Zo ontmoeten ze onder anderen de alleenwonende Jan (81), die al zeven jaar lang nauwelijks zijn huis uit is geweest. In zijn gevecht om onafhankelijk te blijven, wordt hij steeds eenzamer. Op de vraag of hij niet liever naar een aanleunhuisje gaat is hij heel beslist. 'Never. Ik gaat hier lekker dood in.'

Of de sterke, eigenzinnige Til (85). Zij weigert elk aanbod van ondersteuning en houdt haar problemen liever bij zichzelf. De enige aan wie ze haar diepste gevoelens toevertrouwt is haar hondje Sandy. 'Als ik dood ga dan ben ik benieuwd wie er aan mijn kist komt. Niemand. Nee, want m'n dochter zie ik niet, m'n zoon komt niet, m'n familie komt niet.'

Diep geraakt door de eenzaamheid die ze tegenkomen, besluiten Ada en Wilma in actie te komen. Maar kun je iemand wel uit zijn eenzaamheid bevrijden? En waar ligt de grens tussen zorgen voor en bemoeien met?
'Je kan je heup breken of zo dement worden als een looien deur. Wat moet er dan met je hondje?' (Wilma)

In Goede buren  laat regisseur Stella van Voorst van Beest het weerbarstige dagelijkse (samen)leven zien in een mix van rauwe realiteit en humor.

Goede buren  is een film van Stella van Voorst van Beest.

Naar aanleiding van de première van Goede buren  op het IDFA 2018 schreef de Filmkrant:‘Wilma en Ada zijn als Cagney and Lacey. Ze lezen signalen af, als detectives van de eenzaamheid […] een aangrijpend document over ieders toekomst.’