In Italië ontdekte Louise Fresco dat je voedsel niet alleen wetenschappelijk moet benaderen, maar dat de kwaliteit ervan deel uitmaakt van de cultuur, verweven is met het gewone leven van alledag. In Norcia, Umbrië, vertelt varkensboer Giuseppe Fausti hoe het varkensvlees al sinds de eerste eeuw na Christus de lokale culinaire tradities domineert. In de velden rondom het dorp produceert hij, net als zijn opa, op kleinschalige en diervriendelijk wijze zijn vlees. Zijn hammen wisten zelfs Michelle Obama te verleiden. Maar als je op zo'n manier varkens grootbrengt blijft het voorbehouden aan een kleine elite, want je er niet de hele wereld duurzaam mee voeden.
Terug in Nederland probeert Fresco, terwijl de varkens haar overall proberen op te peuzelen, samen met de Brabantse varkenshouder Maarten Rooijakkers te doorgronden hoe je varkensvlees duurzaam zou kunnen produceren. Maar is dat wel de oplossing voor het wereldwijde voedselprobleem? Of zijn er alternatieven? Volledig vegetariër worden lijkt niet de oplossing voor alle bevolkingsgroepen. Koeien, die nodig zijn om kaas en andere zuivelproducten te produceren, werpen natuurlijk ook mannelijke kalfjes en wat doe je daar dan mee? In Zeeland experimenteert Meatless met plantaardige toevoegingen aan vlees, waardoor je minder echt vlees voor je hamburger nodig hebt. Ligt daar onze toekomst? Alle initiatieven die de vleesconsumptie kunnen verminderen hebben Fresco's sympathie, maar structureel minder vlees eten is vooralsnog het meest doelmatig.