Kim Brand studeerde in 2009 af aan de Hogeschool voor de Kunsten en maakte in datzelfde jaar de korte documentaire Zorgfabriek. De film geeft een goed beeld van de tijdsdruk waar verplegers mee te maken krijgen in een verzorgingstehuis in Hilversum. Brand won een Wildcard van het Filmfonds met haar beeldweergave van de zorg. Ook in Wat de kat ziet (2011), dat ze met het prijzengeld maakte, blijft ze dicht bij het thema van zorg en welzijn.
Wat de kat ziet wordt gefilmd vanuit het perspectief van de kat die elke dag voor de ingang van een Hilversums ziekenhuis zit. Hij is vaak het onderwerp van gesprek, maar fungeert ook vaak als aanspreekpunt. Brand interviewde negen patiënten en bezoekers van het ziekenhuis over hun verleden, heden en toekomst. De achttien minuten durende film werd genomineerd voor een Gouden Kalf in de categorie Korte Documentaires in 2011 en wordt nog regelmatig op veler verzoek op tv herhaald.
Maar Brand vindt haar onderwerpen niet alleen in Nederland. Ze reisde bijvoorbeeld af naar Zambia voor haar eerste lange documentaire Onder Vrouwen (2013) over volwassenwordingsrituelen. Ze spreekt met de vrouwen over seksualiteit en het huwelijk en krijgt ondertussen een aantal tips over goede standjes in bed. Ze komt er ook achter dat vrouwen pas ‘ik hou van je’ mogen zeggen als de man dat eerst doet.
Mensen vormen een rode lijn in het werk van Brand. Zo ook in de nieuwe documentaire Een nieuwe morgen, waarin de verhoudingen tussen jongeren en ouderen in een wooncomplex worden weergegeven. Hoe reageren mensen met negentig jaar levenservaring op nieuwkomers van in de twintig jaar op elkaar?