Dirck Volckertszoon Coornhert (1522-1590)

Bastaardzoon Desiderius Erasmus – zijn vader was een priester in Gouda, zijn moeder diens huishoudster – heeft geluk. Zijn ouders sturen hem naar de Latijnse school in Deventer, een van de beste onderwijsinstellingen van de Lage Landen. Daar maakt hij kennis met de Klassieke beschaving van de Grieken en Romeinen.

Durf te Denken

In een tijd van religieus fanatisme pleit Coornhert voor tolerantie en redelijkheid. Hij jaagt daarmee zowel de calvinisten als de katholieken tegen zich in het harnas.

Gevangenis
Omdat hij een belangrijk adviseur wordt van opstandeling Willem van Oranje, zetten de Spanjaarden hem in 1567 in de Gevangenpoort.

Tijdens zijn gevangenschap schrijft hij ‘Boeventucht’. Hierin stelt hij onder andere voor, om in plaats van gevangenen aan lijfstraffen te onderwerpen hen aan het werk te zetten.

Zedekunst
Na vier jaar in Duitsland te hebben gewoond vestigt Coornhert zich in 1576 in Haarlem. Als daar in 1581 het katholicisme wordt verboden pleit hij principieel voor geloofsvrijheid. Hij schrijft zijn boek 'Zedekunst dat is Wellevenskunste', dat in 1986 gepubliceerd wordt.

Het is de eerste systematische ethica ooit geschreven in een Europese volkstaal. Coornhert zou nog één keer vluchten en wel naar het tolerantere Gouda. Hij overlijdt er in 1590 op 65-jarige leeftijd.

Coornhert anno nu
Centraal in de reportage van Susan Koenen staat de vraag: Hoe gaan we anno 2011 om met mensen in detentie, met name vreemdelingendetentie. Wat zien we daarvan terug in de uitgangspunten van Coornhert?

Marjo van Bergen, voormalig humanistisch raadsvrouw in detentie, omschrijft Coornhert als 'ruimhartig, vrijgevig en fris denker'. Hij benadrukte dat je niet gedoemd bent als je in lastige situaties komt. "Wat er ook met je gebeurt, innerlijk blijf je vrij."

Volgens Van Bergen hebben Nederlanders meer nodig van de innerlijke vrijheid van Coornhert, met name in het vreemdelingendebat. “We moeten meer open staan voor oplossingen.”

Straf
Hoe ‘bruikbaar’ en actueel sommige van de denkbeelden van Coornhert zijn blijkt uit zijn opvattingen over straf. 'Je moet ze registreren en aan het werk zetten. Het is goed voor hen, ze kunnen er iets aan verdienen en het is goed voor de samenleving.'

Daaruit ontstond het idee van gevangenissen met een opvoedende en rehabiliterende werking. Volgens Van Bergen zou dit een eerste aanzet kunnen zijn voor de impasse waarin het debat over vreemdelingenbeleid zich nu bevindt.

In de studio gaat filosoof Ruben Buys, verbonden aan de Erasmus Universiteit Rotterdam en betrokken bij de Coornhert Stichting, gaat in gesprek met jonge geïnteresseerden over de rol en invloed van Coornherts gedachtegoed in onze tijd.