‘Iedere filmmaker wil dat zijn hoofdpersoon tot zijn recht komt’

Jonge documentairemakers krijgen in De locker de kans om verhalen van leeftijdsgenoten in beeld te brengen voor een online publiek. Want iedereen is actief op sociale media, maar wat ons écht bezig houdt, laten we daar niet zomaar zien. Els van Driel is eindredacteur en coacht de jonge makers.  

'Ik was bezig met het project Mensjesrechten en ontmoette een middelbare scholiere die net uit de kast was gekomen. Ze had het gevoel dat ze sindsdien door iedereen op haar school werd aangestaard. Ze dacht dat iedereen het erover had en dat ze niet meer gewoon langs de kluisjes zou kunnen lopen. 
Ikzelf had dat gevoel ook altijd toen ik op de middelbare school zat. Bij de lockers begin je je dag en je loopt er na de laatste les langs naar buiten. Voor mijn gevoel was de plek een soort jungle, alsof er elk moment iets kon gebeuren. “Hoe kom ik over?”, “Als ik maar niet opval of anders ben”, dat soort gedachten schoten door mijn hoofd als ik daar liep. Ik was onzeker over mijn lichaam, over mijn te kleine borsten, over het feit dat ik nog niet ongesteld was en mijn vriendinnen wel, over de kleren die ik aan had en of ik er wel hoorde. Hoe mooi zou het zijn als je van elkaar weet dat iedereen wel eens onzeker is? Als je jezelf kunt herkennen in het verhaal van de ander geeft dat namelijk ook zelfvertrouwen.'

'Ik hoop dat jongeren verhalen delen en dat ze elkaar steunen online. Dat ze zich herkennen in elkaars verhaal en het tof vinden dat het verteld is. Het mooie van sociale media is dat er een nieuwe gemeenschap ontstaat en dat je elkaar kunt helpen waar nodig. Wij hadden vroeger televisieprogramma’s waarin je bijvoorbeeld over seks leerde. Online is dat type inhoud is nog niet heel doordacht aanwezig. Terwijl de doelgroep daar wel zit.'

'Jonge makers kunnen meer zelf. Ze hebben veel meer technische en visuele skills. Het is een generatie die van jongs af aan visueel getraind is en eraan gewend is om in beelden te kijken naar de wereld. Daarnaast zie ik dat met name de eerste drie makers voor De locker bijzonder integer en liefdevol zijn, en gedreven om dit soort verhalen te vertellen. Je merkt dat ze het zelf ook missen om zich te herkennen in verhalen van andere jongeren. Ik ben zelf ook maker en ik leer veel van ze. Ook van oude makers overigens, maar jongeren kijken net wat frisser, met meer humor en soms ook naïever naar de wereld. Het is fijn om die open blik te houden.'

'Ik ben echt actief op Facebook . Ik heb ook een Instagram account, maar dat is vooral om mijn dochter in de gaten te kunnen houden (lacht). Maar ik ben op Facebook natuurlijk ook niet eerlijk. Daar zet ik niet op dat ik me kut voel of dat er iets niet goed gaat in mijn leven. Want ik denk dat het platform zich daar niet voor leent door de cultuur die er heerst. We hoeven ook niet alles op sociale media te delen. Ik denk dat bij De locker het filter van de maker heel fijn is, daardoor weet je dat je er sterker uit komt, dat je goed wordt neergezet. Het is eerder een boodschap van hoop of kwetsbaarheid die ontroert dan dat het meelijwekkend wordt. Iedere filmmaker wil dat zijn hoofdpersoon shinet, dat diegene in zijn kracht wordt neergezet. Je hebt de maker nodig om je op te tillen en zo de vertaalslag te maken van jouw verhaal naar een groter publiek.'

'Ja, als er een vervolg komt en je graag wilt dat een jonge maker jouw verhaal vertelt, kun je contact opnemen met ons. En als je zelf jonge maker bent en je wilt een keer een Locker maken, mail ons dan je motivatie, CV en eerder werk.' (human@omroep.nl, zet in het onderwerp: De locker).