'Op mijn school gingen homo's naar de hel'

Marijn: "Nee. Helemaal niet, eigenlijk. Dat komt door mijn christelijke opvoeding. Ik hoorde pas op de middelbare school voor het eerst het woord homo. Ik zocht het op in de schoolbibliotheek op internet: homo. Maar pagina's daarover had de school laten afschermen.

Het bestond niet in mijn leefwereld, je mocht er niet mee in aanraking komen. Later ontdekte ik dat ik niet hetero was, dat was er dus met mij gaande."

Max: "Ja, dat weet ik heel mijn leven, haha. Waarom ik hard lach? Nou, ik denk aan toen ik vier jaar was. Niet alle homo's hebben het, maar ik had wel die meisjeskant die homo's kan kenmerken.

Ik liep rond in jurkjes, was fan van K3. Ik had alleen maar vriendinnen. Daarna word je ouder en ga je leven naar geldende normen, onbewust. Ik had ineens relaties met meisjes. Het moment dat ik heel zelfbewust koos mij bij iedereen te uiten als homo, dus mijn geaardheid niet alleen voor mijzelf hield, was rond mijn negentiende."

Marijn: "Op YouTube staan heel veel video's van mensen die vertellen over hun coming-out. Connor Franta is een internationaal bekende vlogger. Ik was fan en hij toonde ineens zo'n video. Hij sprak over dezelfde angsten, als ik had. Bang voor reacties van familie.

Als hij het durft te vertellen, durf ik het misschien ook wel, dacht ik. En eigenlijk heeft iedere coming-out video die ik keek eraan bijgedragen. Makers hoeven beslist niet te denken dat ze die verhalen voor niets vertellen. Ze geven ongekende kracht."

Max: "Ik groeide op in Den Haag. De buren waren een homokoppel. Hé, zo kan je ook leven, wist ik gelijk. Zij zijn mijn rolmodellen. Ik zag ze elke dag. Eén van hen is overleden, helaas. De nog levende buurman hoorde dat ik een vriend had en wilde ons direct ontmoeten. We gingen langs en hij had een roze taart staan, haha. Ik denk dat hij altijd wel vermoedde dat ik op jongens viel.

Als het om rolmodellen gaat, is het goed dat we tegenover moeilijke coming-outs, zoals die van Marijn, ook gemakkelijke coming-outs zetten. Heftige coming-outs krijgen aandacht en terecht: ze kunnen ontwrichtend zijn. Maar als je in de kast zit kun je dan gaan denken dat het altijd zo negatief is. Als we ook fijne coming-outs delen, krijg je het gevoel: ooh, maar het kan bij mij ook fijn verlopen."

Marijn: "Het moment waarop Max, die mij acteert, ineens zijn geheime vriendje op zijn christelijke school ziet. Door de tegenspeler van Max, die mijn toenmalige vriendje speelde, beleefde ik ook eens indringend het gevoel dat hij gehad moet hebben. Die wilde mij lief verrassen, natuurlijk.

Hij begreep niets van mijn woede en paniek. Voor mij was het destijds volkomen logisch. Homo zijn was verboden, de omgeving was niet veilig voor ons. Het ontroerde mij hoe lief het bedoeld was van hem. Ik voelde pijn dat ik destijds niet anders kon reageren dan ik deed."

Max: "Ik voelde nog beter wat mijn vriend in het ware leven gevoeld moet hebben. Die komt net als Marijn, wiens rol ik speelde, uit een christelijke omgeving. Ik kroop in de huid van Marijn maar eigenlijk ook in die van mijn huidige vriend. Nog beter begreep ik hoe lastig je vooruit kan, als je omgeving je geaardheid lastig vindt."

Reclamebureaus rekenden uit dat ze zo twee keer aan de consument, aan jou dus, gingen verdienen. Want eerst wil je jezelf zo mooi mogelijk maken voor de ander. Je koopt een geurtje, een nieuw shirt. Daarnaast wil je die ander ook nog eens imponeren met een geschenk of een leuk uitje. En de ander? Die doet waarschijnlijk hetzelfde voor jou.

Zo krijgen datingapps, door het romantische ideaal en relaties te promoten, ook dubbel bezoek.