Hoe Kamala Harris de Nederlandse politiek kan veranderen

Voor iedereen die onder een steen heeft gelegen en niet weet wie Kamala Harris is: check deze video even.

"Als je in Nederland te weinig vrouwen ziet waar je je mee kunt identificeren, ga je zoeken naar rolmodellen in het buitenland. Harris is Amerikaanse, maar staat óók op het wereldtoneel. Zo zijn we in Nederland een rolmodel rijker. Amerika is een invloedrijk land voor Nederland. En hopelijk geeft het politieke partijen in Europa en Nederland het inzicht dat vrouwen, met name vrouwen van kleur, écht wel stemmentrekkers zijn."

"Als je op jonge leeftijd politieke rolmodellen hebt met wie je je kunt identificeren, zorgt het ervoor dat jouw ambities op politiek, economisch en cultureel vlak verhogen. Rolmodellen zeggen veel over hoe jij de rest van je leven gaat trotseren. Als je bijvoorbeeld in de politiek geen vrouwelijk rolmodel ziet, ga je onbewust geloven dat je nooit op zo'n plek terecht kunt komen."

"Voor veel vrouwen is het een barrière om de politiek in te gaan omdat het nog steeds een mannenwereld is. Daarbovenop komen de hardheid van debatten, de wetenschap dat je bijvoorbeeld op je uiterlijk bekritiseerd wordt en de twijfel of je inhoudelijk goed genoeg bent. Vrouwen stoppen bovendien ook sneller; de politieke cultuur is niet op hen ingericht.

Het gebrek aan vrouwelijke rolmodellen zorgt vermoedelijk voor minder politieke interesse bij vrouwen. En dat geldt nog veel meer voor niet-witte vrouwen. Zo zitten er op dit moment geen zwarte Nederlanders in de Tweede Kamer. Dan is het logisch dat zwarte mensen zich niet gerepresenteerd voelen, en zelf ook minder politiek actief zijn."

"Politieke partijen moeten actief vrouwelijke politici gaan scouten. En ze moeten het traditionele en gedateerde idee loslaten dat vrouwen eerst twaalf jaar credits moeten opbouwen, voordat ze op de lijst mogen of een hogere functie mogen uitvoeren. Zo blijven vrouwen, zeker vrouwen die horen bij een groep die nu zwaar ondergerepresenteerd is, altijd met één-nul achterstaan.

Bovendien moet de zogenoemde kwaliteitscriteria anders. Het moet minder gaan om politieke ervaringen en meer om wat iemand kan bijdragen. Vanuit diens ervaringen in de maatschappij."

"Ga als vrouw je mogelijkheden verkennen! Dat betekent niet dat je direct de Tweede Kamer in moet, het kan ook betekenen dat je ergens lid wordt. En dan moet je als eerst accepteren dat waarschijnlijk geen enkele partij honderd procent bij je past. Als je het kunt betalen, word dan bijvoorbeeld eerst lid van verschillende partijen. Zo kan je oriënteren welke partij bij jou past en waarvoor jij je wilt inzetten. En: vraag hulp aan vrouwen die de stap al hebben gezet. Politici zijn vaak makkelijk bereikbaar, ook voor advies. Zeker op lokaal niveau.

Je hebt allerlei werkgroepen, commissies, denktanks en normale banen in de politiek. Ga verkennen wat jij wil betekenen op lokaal of nationaal niveau. Stuur bijvoorbeeld een lokale partij een e-mail waarin je uitlegt wie je bent en wat je specialisaties zijn. Vraag of je iets voor hen kunt betekenen. Ze zeggen gegarandeerd 'ja'."

"De meeste mensen stemden braaf op de eerste persoon of vrouw op de kandidatenlijst. Met ons platform willen we dit doorbreken. Als politieke partijen vrouwen zélf niet hoger op de lijst zetten, dan zorgt de kiezer daar wel voor. We zien namelijk nu al meer vrouwen op de kandidatenlijsten dan vorige Tweede Kamerverkiezingen."

"Ik zie al een paar concept kandidatenlijsten voorbij komen waar meer zwarte mensen op staan dan vorig jaar, maar altijd op lage en veelal onverkiesbare plekken. Het is te karig, en ik snap het niet. De afgelopen jaren heeft de zwarte gemeenschap laten zien dat zij de leidende groep zijn in de samenleving als het gaat om het aankaarten van racisme en discriminatie. 

Zij zijn belangrijke gesprekken begonnen en hebben grote sociale bewegingen, zoals Kick Out Zwarte Piet (KOZP) waaruit een brede antiracismebeweging is gekomen, voortgebracht. Toch zijn de ogen van politieke partijen nog niet goed genoeg geopend."

"Ik zie het de komende verkiezingen niet gebeuren. Maar, laten we positief blijven en zeggen dat we na de verkiezingen in 2025 onze eerste vrouwelijk premier krijgen. Wat ik een mooie ontwikkeling vind, is dat vrouwelijke politici, zoals D66-fractievoorzitter Sigrid Kaag, de ambitie uitspreken dat ze premier willen worden. Ik hoop dat ze hiermee andere vrouwelijke politici stimuleren om hetzelfde te doen. Sigrid Kaag is niet de enige." 

Dit beaamt ook Kamala Harris in haar overwinningsspeech. “Ik zal niet de laatste zijn.” En zo is het maar net.