13 juni

Het kabinet bereidt een spoedwet voor waarin wordt vastgelegd dat wij buitenshuis ‘op veilige afstand’ moeten blijven van elkaar. Hoeveel afstand precies veilig is, staat er niet in. Misschien is één meter, de maat die de WHO hanteert als marge, binnenkort hier ook wel voldoende. In het vliegtuig mag je in elk geval weer als vanouds schouder aan schouder zitten - dus ik ben heel blij dat daar binnenkort de eerste concerten en voorstellingen plaatsvinden. Muzikant Tim Akkerman en cabaretier Guido Weijers zijn inmiddels op zoek naar een geschikte Boeing.

In haar column ‘Ik ben een vliegtuig’ verwoordde Claudia de Breij dit opportunisme waarmee de luchtvaart als eerste en voorlopig enige sector wordt vrijgesteld van beperkingen haarscherp. "Veel mensen bij elkaar in een afgesloten ruimte, dat mag niet. Tenzij je KLM heet. Dan mag het wel."

Iedereen voelt op z’n klompen aan dat hier met twee maten gemeten wordt en er een hardnekkige verslaving gered moet worden. Onze fossiele verslaving. Ons ‘recht’ om ver weg op vakantie te gaan.

Ik schreef het al eens eerder in deze serie. Deze coronacrisis is een kleine brandoefening voor de volgende: de klimaatcrisis. En ik haat dit platgetreden pad inmiddels, maar voor de gelegenheid dan toch nog maar één keer Churchills advies: Never waste a good crisis.

Als je iets een paar maanden kunt, kun je het ook een paar jaar. Zoals de verstokte roker tijdens een stevige griep het roken een paar dagen noodgedwongen moet laten, en dat net het zetje kan zijn om definitief te stoppen, om erger - longkanker - te voorkomen. Je weet dat je zonder kan. Het begin is het moeilijkst, daarna gewoon een kwestie van volhouden.

Corona is onze griep, het vliegen is de tabak, en de longkanker is het klimaat. Voilà. Ik ga deze zomer op de fiets naar Vlieland. En, wie weet, volgend jaar weer.