‘Ik denk dat niemand echt weet wat er in mijn hoofd omgaat.
Zelfs met mijn man heb ik het hier niet over.' (Inger)
Hoe goed kennen we de mensen om ons heen eigenlijk? Zouden we het merken als een vriend of familielid overweegt om een eind aan zijn leven te maken?
Meer dan een half miljoen Nederlanders denkt jaarlijks langere tijd over zelfmoord. Dat betekent dat we allemaal wel zo iemand kennen. Vaak zonder dat te weten, want praten over zelfmoordgedachten is taboe. Wat gebeurt er als je wél praat? Bijvoorbeeld met 113Online, de anonieme hulplijn voor suïcidale mensen.
In Strohalm horen we Sylvia (18), Anna (31), Inger (38) en Erik (41) over hun worsteling met zelfmoordgedachten. Ogenschijnlijk functioneren ze normaal, maar soms zijn ze al bezig voorbereidingen te treffen. Hun intieme bekentenissen maken duidelijk waarom het zo ingewikkeld is om daarover te praten.
Ondertussen zien we hoe de vrijwilligers van 113Online worden voorbereid op het werk bij de hulplijn. Ze worden getraind om gesprekken te voeren met mensen die zelfmoord overwegen. Wat zeg je wel en wat niet? Kun je überhaupt iets betekenen?
Strohalm laat zien dat luisteren helpt en dat praten levensreddend kan zijn.
Strohalm, een productie van De Familie Film & TV, in coproductie met Human, werd mede mogelijk gemaakt door het CoBO en de W.M. de Hoop Stichting.
Een film van Lian Priemus